ممنونم از توضیحات مفصل شما و دقتی که در خواندن نوشته بنده صرف نمودید. – از نظر من گروه با تعداد شرکت کننده آن روز(۴۳) ، فاصله زیادی داشت. از نظر بنده این مساله را نمی توان فنی دانست. فاصله زیاد در هر ۳ برنامه مذکور شدیدا مشهود بود. در برنامه آغوذی بنده که به همراه همنورد مصدوم بودم حتی صدای گروه را نمیشنیدیم! شما با رسیدن ما به مینی بوس با تعجب دو سوال پرسیدید… ۱-شما عقب مانده بودید؟ ۲- کس دیگه ای هم عقب در راه است؟ . ما این مساله را در کمیته فنی نیز واکاوی کردیم و همه دوستان هم نظر بودند. امیدوارم آرش عزیز به تفصیل این مورد را در جلسه هیات مسولین شرح داده باشد. آرش در کمیته فنی تاکید کرد که ممکن بود از مسیر منحرف شوند.
یقینن اگر تکرار این مساله در برنامه های مختلف نبود این حساسیت برای من وجود نداشت. به هر حال امیدوارم که بتوانیم با کمک هم در بهبود مسائل کمک کنیم و خود را مبرا از این وظیفه نمیدانم.
با عبارت “ملا نقطه ای” که فرمودید من آشنایی ندارم و متوجه آن نشدم. در خصوص تحلیل جامع هر برنامه، بررسی های جامع شما بسیار عالی بوده و مستمر در سایت دیده ایم و با دقت خوانده ایم و من در این مورد متقاعد شدم.
در مورد سرپرستی، برنامه به عقیده بنده برنامه کم نقصی بوده و این مورد در جلسه پایانی نمایان بود.
در مورد بقیه موارد اگر فرصتی شد حضورا گپ خواهیم زد.
خدمت همه همنوردان عزیز ، عرض سلام و ارادت داریم ! ابتدا باید از آقا بهرام و همه عزیزانی که نظرات خود را در خصوص برنامه های کوهنوردی گروه ، به گونه ای پیشروانه و از روشهای تعریف شده ارایه می نمایند، تشکر و قدردانی نمود. چرا که در پی همین روش هست که هیات مسئولین و اصولن عناصر پیشبرنده ، پی به نقاط ضعف و قوت خود خواهد برد و دریک فضای سالم خواهد توانست به بررسی آنها پرداخته و در حد توان خود بر طبق اساسنامه و آیین نامه، گروه را به پیش برد . از آنجاییکه آقا بهرام سئوالات مشخصی در طرح نظراتشان در مورد برنامه آغوزی ارایه نمودند که مرتبط به روش و عملکرد گروه در این مورد مشخص است . پس از برگزاری جلسه هیات مسئولین و بررسی این برنامه (البته قدری دیر) ، برخود واجب دیدیم برای روشن شدن بیشتر مسایل مطرح شده ، سری به برنامه آغوزی زده تا از این لحاظ بتوانیم به شبهات بهرام جان و تعدادی از دوستان رسیدگی نماییم : – درخصوص انتقاد مطرح شده ی از هم پاشیدگی گروه بعد از جلسه پایانی تا کنار مینی بوسها ، ما هم با شما هم نظر هستیم و معتقدیم عواملی از قبیل جاده ای بودن مسیر در هنگام برگشت ، از محل جلسه پایانی (لیاشوسرا) تا هنگام سوارشدن به ماشین ها (کهل چال)، خیس بودن افراد در تمایلشان برای زودتر رسیدن به داخل ماشین ، تاریکی هوا ، خستگی و همچنین سهل انگاشتن این موضوع از طرف سرپرست برنامه ، در بروز این مسئله موثر بود و صد البته ایکاش این اتفاق نمی افتاد ! حال به نظر ما ، شما به قولی “پیاز داغ ” قضیه را در این مورد ، قدری زیادش نمودید . به این اعتبار : – گروه ۴۲ نفره ما در آن روز ، تا پای مینی بوس جلودار خوب و باتجربه ای به نام آقای فولادوند داشت که هیچگاه از جلوی صف فاصله نگرفتند . – اصطلاح “از هم پاشیده” شدن و هر کس “ساز خود را زدن” برای آن نیم ساعت پایانی ، قدری عجیب است . چرا که همه از یک مسیر و تنها با فاصله به پایان برنامه رسیدند. – در حالی که شما و ما به شیوه حرکت گروه از بعد از جلسه پایانی انتقاد داریم ، اما در نوشته تان جمله ” اتمام برنامه نوک قله نیست ” دیده می شود. آیا به نحوه کوهنوردی گروه در آن روز، از قله تا پایین هم مسئله دارید ؟ در نوشته تان در مورد آن چیزی دیده نشد ! – “تکرار این مسایل” و نه مسئله را “بارها دیدن” در میان نوشته تان مستتر نبود . اگر منظورتان مسئله “از هم پاشیدن گروه “بعد از جلسه پایانی است ؟! شما می توانستید موارد مشابه دیگری در این خصوص بیان نموده تا با کمک هم به بررسی آنها بپردازیم. بروز این اتفاق مشابه در برنامه هایی از قبیل “سردگاه” (سال قبل) و “لارنه” (اردیبهشت امسال ) تفاوتی اساسی با آن چیزی دارد که در آغوزی صورت گرفته است که بررسی هر کدام از حوصله این نوشته خارج است . بی شک عامل سرپرستی موثرترین دلیل در بروز این مسایل است . – اینکه به بعضی از”سئوالات مطرح شده در جلسات پایانی ، در سایت پاسخ داده می شود” ، بدین معنا نیست که هر سئوال پاسخ داده نشده در جلسه ، در سایت گروه به شیوه ی “ملا نقطه ای” جواب داده شود . اساسن از زمانی که در سایت گروه “پوشه” یا “لینکی” تحت عنوان “جلسه پایانی” مطرح و درج گردید ، به منظور بررسی و تحلیل هر صعود با برنامه بوده است که از طرف هیات مسئولین انجام میشود که در میان آن تحلیل ، کلیه مسایل و اتفاقات در یک صعود مورد بررسی قرار می گیرد و پر واضح است که باید در برگیرنده مسایل مطرح شده در جلسه پایانی نیز باشد . چرا که جلسه پایانی تا حد زیادی نقاط ضعف و قوت یک صعود را از زبان و نگاه شرکت کنندگانش عیان می کند . به نظر ما این مسئله با تاخیر در حال انجام شدن است و “آخرین بار” هم چند روز پیش ، بررسی برنامه “چالون و سیاه کمان” را در سایت درج نمودیم . حال با توجه به تجربه ، توانایی و سابقه مان حتمن کم کاری و قصوراتی نیز در این میان دیده میشود . البته بهرام عزیز، بهتر بود شما مصادیق مشخصی را در این خصوص مطرح می نمودید . مثلن می نوشتید که در فلان برنامه ، فلان موضوع اصلن در تحلیل تان از آن صعود دیده نشد . – در مورد شوخی های اتفاق افتاده در زمان ناهار، قرار شد دغدغه های تعدادی از اعضا و هیات مسئولین را در این خصوص ، با همنوردانی از گروه مطرح نماییم . – از منظر ما سرپرست برنامه آغوزی با دقت نظر لازم و روحیه بالا و همچنین توانایی خوب ، برنامه را زیر نظر داشت و توصیه های لازم را به سایر عوامل اجرایی در طول صعود می نمود . بحث نیامدن وی تا قله و ماندنش در “پلت دشت” به همراه ۱۳ نفر دیگر ، ممکن است برای هر سرپرستی دیگر در هر برنامه ای پیش بیاید . خانم قراء با شناخت کافی و مسئولانه از میزان توانایی خود تصمیم به ماندن در آنجا نمود . به نظر ما نگاه هدفمند و مفیدی که در میان برخی از ۱۳ نفر دیگر برای ماندن در “پلت دشت ” دیده نمی شد . اگر چه همانطور که شما گفتید بهتر است یک سرپرست تا انتهای مسیر با گروه همراه باشد . – به هرصورت بهرام جان ، برنامه آغوزی به مانند همه برنامه های دیگر ، نقاط ضعف و قوت زیادی داشت که بررسی آنها را در آینده نزدیک (امیدواریم) در سایت درج خواهیم نمود . ما ضمن تشکر و قدردانی مجدد از شما و همه دوستان دیگری که به روشهای مختلف ، به نقد و بررسی برنامه ها می پردازند ، معتقدیم در پی همین بررسی ها و نگاههای گوناگون به حرکت اجتماعی و فرهنگی ورزش عزیز کوهنوردی است که می توانیم امید به رشد و شکوفایی آن در زمانه ای که برخی قصد از هم پاشیدنش را دارند ، داشته باشیم .
با سلام، تشکر می کنم از سهند عزیز بابت تهیه این گزارش. لطفا متن کامل گزارش ها در سایت قرار بگیره. فایل گزارش جهت دانلود در کنار گزارش در صورت امکان برای دانلود قرار بگیره.
یک انتقاد نسبت به این برنامه آغوذی داشتم، که تو برنامه های دیگه (مثال: سردگاه – برنامه سالروز تاسیس) هم دیده شده و نکوهش شده اما همچنان… بعد از جلسه پایانی گروه تقریبا از هم “پاشیده” شد. هیچ رنگ گروه نداشت! نه جلودار نه عقب دار! هرکس ساز خودش رو تو جاده تاریک میزد! کسی نمیدونستکه آیا همه اومدن یا نه! در حالی که چراغ پیشانی زیادی بین افراد نبود. بهتره که کاری که با هم شروع کردیم با هم تموم می کردیم. اتمام برنامه نوک قله نیست! این اتفاق چه تاثیر منفی تو روحیه کسانی داره که گروهش جاش گذاشتن؟! حداقل ۵ دقیقه فاصله! چرا باید تکرار این مسایل رو بارها ببینیم؟ این مساله با معیارهای فنی و اخلاقی مغایرت نداره؟
انتقاد دیگه اینکه بارها گفته میشه که سوال های بی پاسخ در جلسات پایانی در سایت جواب داده می شه. آیا این کار انجام شده؟ آخرین بار کی بوده؟ لطفا در صورتی که به دلایلی این کار انجام نمی شه، این وعده هم داده نشه.
در مورد شوخی هایی که وقت ناهار انجام شد، که من دست آخر چیزی دستگیرم نشد که چه خبر بوده! یه سری صحبت ها شنیدم که …
مورد دیگه این که سرپرست هر برنامه بهتره از نظر بدنی آمادگی برنامه رو داشته باشه. خود سرپرست وقتی نیم کاره بیاد روحیه و نشاط و انگیزه بعضی هم ممکن هست که کم بشه. سرپرست این برنامه مطمئنن میتونست با تشویق بعضی، اونها رو به ادامه مسیر تشویق کنه.
گروه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت 
ممنونم از توضیحات مفصل شما و دقتی که در خواندن نوشته بنده صرف نمودید.
– از نظر من گروه با تعداد شرکت کننده آن روز(۴۳) ، فاصله زیادی داشت. از نظر بنده این مساله را نمی توان فنی دانست. فاصله زیاد در هر ۳ برنامه مذکور شدیدا مشهود بود. در برنامه آغوذی بنده که به همراه همنورد مصدوم بودم حتی صدای گروه را نمیشنیدیم! شما با رسیدن ما به مینی بوس با تعجب دو سوال پرسیدید… ۱-شما عقب مانده بودید؟ ۲- کس دیگه ای هم عقب در راه است؟
.
ما این مساله را در کمیته فنی نیز واکاوی کردیم و همه دوستان هم نظر بودند. امیدوارم آرش عزیز به تفصیل این مورد را در جلسه هیات مسولین شرح داده باشد. آرش در کمیته فنی تاکید کرد که ممکن بود از مسیر منحرف شوند.
یقینن اگر تکرار این مساله در برنامه های مختلف نبود این حساسیت برای من وجود نداشت. به هر حال امیدوارم که بتوانیم با کمک هم در بهبود مسائل کمک کنیم و خود را مبرا از این وظیفه نمیدانم.
با عبارت “ملا نقطه ای” که فرمودید من آشنایی ندارم و متوجه آن نشدم. در خصوص تحلیل جامع هر برنامه، بررسی های جامع شما بسیار عالی بوده و مستمر در سایت دیده ایم و با دقت خوانده ایم و من در این مورد متقاعد شدم.
در مورد سرپرستی، برنامه به عقیده بنده برنامه کم نقصی بوده و این مورد در جلسه پایانی نمایان بود.
در مورد بقیه موارد اگر فرصتی شد حضورا گپ خواهیم زد.
خدمت همه همنوردان عزیز ، عرض سلام و ارادت داریم !
ابتدا باید از آقا بهرام و همه عزیزانی که نظرات خود را در خصوص برنامه های کوهنوردی گروه ، به گونه ای پیشروانه و از روشهای تعریف شده ارایه می نمایند، تشکر و قدردانی نمود. چرا که در پی همین روش هست که هیات مسئولین و اصولن عناصر پیشبرنده ، پی به نقاط ضعف و قوت خود خواهد برد و دریک فضای سالم خواهد توانست به بررسی آنها پرداخته و در حد توان خود بر طبق اساسنامه و آیین نامه، گروه را به پیش برد . از آنجاییکه آقا بهرام سئوالات مشخصی در طرح نظراتشان در مورد برنامه آغوزی ارایه نمودند که مرتبط به روش و عملکرد گروه در این مورد مشخص است . پس از برگزاری جلسه هیات مسئولین و بررسی این برنامه (البته قدری دیر) ، برخود واجب دیدیم برای روشن شدن بیشتر مسایل مطرح شده ، سری به برنامه آغوزی زده تا از این لحاظ بتوانیم به شبهات بهرام جان و تعدادی از دوستان رسیدگی نماییم :
– درخصوص انتقاد مطرح شده ی از هم پاشیدگی گروه بعد از جلسه پایانی تا کنار مینی بوسها ، ما هم با شما هم نظر هستیم و معتقدیم عواملی از قبیل جاده ای بودن مسیر در هنگام برگشت ، از محل جلسه پایانی (لیاشوسرا) تا هنگام سوارشدن به ماشین ها (کهل چال)، خیس بودن افراد در تمایلشان برای زودتر رسیدن به داخل ماشین ، تاریکی هوا ، خستگی و همچنین سهل انگاشتن این موضوع از طرف سرپرست برنامه ، در بروز این مسئله موثر بود و صد البته ایکاش این اتفاق نمی افتاد !
حال به نظر ما ، شما به قولی “پیاز داغ ” قضیه را در این مورد ، قدری زیادش نمودید . به این اعتبار :
– گروه ۴۲ نفره ما در آن روز ، تا پای مینی بوس جلودار خوب و باتجربه ای به نام آقای فولادوند داشت که هیچگاه از جلوی صف فاصله نگرفتند .
– اصطلاح “از هم پاشیده” شدن و هر کس “ساز خود را زدن” برای آن نیم ساعت پایانی ، قدری عجیب است . چرا که همه از یک مسیر و تنها با فاصله به پایان برنامه رسیدند.
– در حالی که شما و ما به شیوه حرکت گروه از بعد از جلسه پایانی انتقاد داریم ، اما در نوشته تان جمله ” اتمام برنامه نوک قله نیست ” دیده می شود. آیا به نحوه کوهنوردی گروه در آن روز، از قله تا پایین هم مسئله دارید ؟ در نوشته تان در مورد آن چیزی دیده نشد !
– “تکرار این مسایل” و نه مسئله را “بارها دیدن” در میان نوشته تان مستتر نبود . اگر منظورتان مسئله “از هم پاشیدن گروه “بعد از جلسه پایانی است ؟! شما می توانستید موارد مشابه دیگری در این خصوص بیان نموده تا با کمک هم به بررسی آنها بپردازیم. بروز این اتفاق مشابه در برنامه هایی از قبیل “سردگاه” (سال قبل) و “لارنه” (اردیبهشت امسال ) تفاوتی اساسی با آن چیزی دارد که در آغوزی صورت گرفته است که بررسی هر کدام از حوصله این نوشته خارج است . بی شک عامل سرپرستی موثرترین دلیل در بروز این مسایل است .
– اینکه به بعضی از”سئوالات مطرح شده در جلسات پایانی ، در سایت پاسخ داده می شود” ، بدین معنا نیست که هر سئوال پاسخ داده نشده در جلسه ، در سایت گروه به شیوه ی “ملا نقطه ای” جواب داده شود . اساسن از زمانی که در سایت گروه “پوشه” یا “لینکی” تحت عنوان “جلسه پایانی” مطرح و درج گردید ، به منظور بررسی و تحلیل هر صعود با برنامه بوده است که از طرف هیات مسئولین انجام میشود که در میان آن تحلیل ، کلیه مسایل و اتفاقات در یک صعود مورد بررسی قرار می گیرد و پر واضح است که باید در برگیرنده مسایل مطرح شده در جلسه پایانی نیز باشد . چرا که جلسه پایانی تا حد زیادی نقاط ضعف و قوت یک صعود را از زبان و نگاه شرکت کنندگانش عیان می کند . به نظر ما این مسئله با تاخیر در حال انجام شدن است و “آخرین بار” هم چند روز پیش ، بررسی برنامه “چالون و سیاه کمان” را در سایت درج نمودیم . حال با توجه به تجربه ، توانایی و سابقه مان حتمن کم کاری و قصوراتی نیز در این میان دیده میشود .
البته بهرام عزیز، بهتر بود شما مصادیق مشخصی را در این خصوص مطرح می نمودید . مثلن می نوشتید که در فلان برنامه ، فلان موضوع اصلن در تحلیل تان از آن صعود دیده نشد .
– در مورد شوخی های اتفاق افتاده در زمان ناهار، قرار شد دغدغه های تعدادی از اعضا و هیات مسئولین را در این خصوص ، با همنوردانی از گروه مطرح نماییم .
– از منظر ما سرپرست برنامه آغوزی با دقت نظر لازم و روحیه بالا و همچنین توانایی خوب ، برنامه را زیر نظر داشت و توصیه های لازم را به سایر عوامل اجرایی در طول صعود می نمود . بحث نیامدن وی تا قله و ماندنش در “پلت دشت” به همراه ۱۳ نفر دیگر ، ممکن است برای هر سرپرستی دیگر در هر برنامه ای پیش بیاید . خانم قراء با شناخت کافی و مسئولانه از میزان توانایی خود تصمیم به ماندن در آنجا نمود . به نظر ما نگاه هدفمند و مفیدی که در میان برخی از ۱۳ نفر دیگر برای ماندن در “پلت دشت ” دیده نمی شد . اگر چه همانطور که شما گفتید بهتر است یک سرپرست تا انتهای مسیر با گروه همراه باشد .
– به هرصورت بهرام جان ، برنامه آغوزی به مانند همه برنامه های دیگر ، نقاط ضعف و قوت زیادی داشت که بررسی آنها را در آینده نزدیک (امیدواریم) در سایت درج خواهیم نمود . ما ضمن تشکر و قدردانی مجدد از شما و همه دوستان دیگری که به روشهای مختلف ، به نقد و بررسی برنامه ها می پردازند ، معتقدیم در پی همین بررسی ها و نگاههای گوناگون به حرکت اجتماعی و فرهنگی ورزش عزیز کوهنوردی است که می توانیم امید به رشد و شکوفایی آن در زمانه ای که برخی قصد از هم پاشیدنش را دارند ، داشته باشیم .
با سلام،
تشکر می کنم از سهند عزیز بابت تهیه این گزارش. لطفا متن کامل گزارش ها در سایت قرار بگیره. فایل گزارش جهت دانلود در کنار گزارش در صورت امکان برای دانلود قرار بگیره.
یک انتقاد نسبت به این برنامه آغوذی داشتم، که تو برنامه های دیگه (مثال: سردگاه – برنامه سالروز تاسیس) هم دیده شده و نکوهش شده اما همچنان… بعد از جلسه پایانی گروه تقریبا از هم “پاشیده” شد. هیچ رنگ گروه نداشت! نه جلودار نه عقب دار! هرکس ساز خودش رو تو جاده تاریک میزد! کسی نمیدونستکه آیا همه اومدن یا نه! در حالی که چراغ پیشانی زیادی بین افراد نبود. بهتره که کاری که با هم شروع کردیم با هم تموم می کردیم. اتمام برنامه نوک قله نیست! این اتفاق چه تاثیر منفی تو روحیه کسانی داره که گروهش جاش گذاشتن؟! حداقل ۵ دقیقه فاصله! چرا باید تکرار این مسایل رو بارها ببینیم؟ این مساله با معیارهای فنی و اخلاقی مغایرت نداره؟
انتقاد دیگه اینکه بارها گفته میشه که سوال های بی پاسخ در جلسات پایانی در سایت جواب داده می شه. آیا این کار انجام شده؟ آخرین بار کی بوده؟ لطفا در صورتی که به دلایلی این کار انجام نمی شه، این وعده هم داده نشه.
در مورد شوخی هایی که وقت ناهار انجام شد، که من دست آخر چیزی دستگیرم نشد که چه خبر بوده! یه سری صحبت ها شنیدم که …
مورد دیگه این که سرپرست هر برنامه بهتره از نظر بدنی آمادگی برنامه رو داشته باشه. خود سرپرست وقتی نیم کاره بیاد روحیه و نشاط و انگیزه بعضی هم ممکن هست که کم بشه. سرپرست این برنامه مطمئنن میتونست با تشویق بعضی، اونها رو به ادامه مسیر تشویق کنه.