گروه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت 
مرگ روزی به سراغ همه می آید
باعلم به این واقعیت هستی همیشه مرگ برای بازماندگان تلخ وجانکاه است. همه میمیرند ولی یاد پاره ای از این آدمها برجای میماندو به تناسب ارزشهای ایجاد نموده چه بسا دهه ها وقرن ها ازخاطره ها محونشوند. نبود فیزیکی این افراد را نمیتوان از بین رفته تلقی نمود چرا که آثار آنان را میتوانی حس کنی ،ببینی یا بشنًوی. هنوزم که هنوزه وقتی به شهریورنزدیک میشویم حالی دگرگًونه مى یابیم ودر اندوه بگذشته ، تصاویر واقعه ی درفک ازجلوی چشمانمان رژه میروند. ده باره وصدباره آن را مرور میکنیم که کجای کارمان می لنگید که اینگونه شد. ما صعودهای زمستانه کمی را انجام نداده بودیم که غافل از شرایط نابه سامان غیر متعارف بوده باشیم حتا قلل ۴٠٠٠متری هادر بهمن ماه. درصعود زمستانی بهمن ٧٣به شاه معلم درکولاک شدید که یارای ماندنمان در مسیر آن نبودومرحله به مرحله پیش میرفتیم،در هفته خانی ۴ساعت تمام برف ویخ روبی نمودیم تا بتوانیم برای شب مانی چادری علم کنیم که ازسرماوباد در امان باشیم وفردای ان روزهم به قله رفتیم. بهروز درشیب تند قله در درون کولاک تا کمر برف، کوله پشتی ٢روزه زنده یاد محمود را بردوش خود نهادو٢کوله ای تا قله این بار سنگین که مشتمل بر وسایل انفرادی وجمعی قرون وسطایی بود وتازه بارش برف هم آنها را خیس کرده بروزنش افزوده بود ، تا بالا کشید، پس چرا اینجا اینگونه شد. چرا واگرهایی که هرچقدر اینها را کنار هم میگذاریم وجا به جا میکنیم نه اینکه به نتیجه ای نمیرسیم و یا نرسیده بودیم که البته همان موقع هم در گزارش ها و بررسی ها مورد نظر قرار گرفت. ولی به هر حال مشغله فکری ما در این هفته های نزدیک به سالگرد بچه های ماست.
آنان اسطوره های ستبری بودند عاشق تر از همه که دل همه ی شان برای دیگران می تپید و این نوع زندگی و اندیشه را در قالب فرهنگ بالنده ی کوهنوردی، با مهربانی و فداکاری که از خود بروز دادند در طبق اخلاص گذاشتند و در اصل یک زندگی آرمانی را به نمایش گذاشتند. محتوایی که حتی برای اثبات آن از جان خود گذشتند. آنان همنوردان بی ادعایی بودند که در پاکی، صداقت، ساده زیستی یگانه بودند و در راستای اشاعه ی خصایل عالی انسانی و ارزش های اجتماعی از هیچ چیز فرو گذاری نکردند و تا آخرین لحظات عمرشان بدون هیچ تردید و هراسی گام برداشتند و در خدمت دیگران قرار گرفتند و همانگونه زندگی کردند که فکر می کردند. حتی با هزینه کردن بزرگترین سرمایه شان که حیاطشان بود. باشد که ما وارثینی باشیم در خور، تا بتوانیم گوشه ی کوچکی از آن همه شهامت و عشق را تمرین و تکرار کنیم. گرچه امروزه کوهنوردی قالب دیگر ی گرفته و اندکی متفاوت با آرمان و اهداف پیشینیان، حرفه ای تر عمل میکند ولی توانسته به مدد تکنولوژی ، رشد چشم گیری در عرصه تجهیزات فردی، جمعی و آموزشی پدید آورد که خود به ارتقاء این ورزش کمک شایانی نموده و در نتیجه میتواند از حوادث این گونه بکاهد. ضمن تحسین و تائید این رشد کیفی صورت گرفته، کوهنوردی را باز قبل از اینکه ورزش ببینم رمز زندگی میدانم گرچه هر چقدر که زمان میگذرد از طیف آن کاسته شده و این نگاه به فراموشی سپرده می شود.
یاد و خاطره جان باختگان درفک زنده و جاوید.
١-بهروز برزو
٢-هادی نیک اندام
٣-کبری اسرافیلیان سلطانی
۴- فرخنده سپهری آزاد
علی راحلی – مهر ٩٨
