“کله قندی”

(زیر یال کوه بن در مسیر کله قندی – مهر ۹۰)

اولین صعود ما در آغاز  فصل پاییز ، صعود به قله ۲۴۸۰ متری کله قندی از قلل پنج گانه مهم منطقه ماسوله هست که  وجهه تسمیه این کوه نیز برگرفته از شکل ظاهر آن است . قله درست در جهت حنوب “شهرک تاریخی ” ماسوله قرار دارد و برای رسیدن به آن از دو یال معروف در منطقه می توان به قله زیبایش دست یافت . یال للندیز – تی تی پارگاه و یال ایلات زمین – کوه بن  که مسیر هرکدام از اینها زیبایی های خاصی دارد. به نظر می رسد با توجه به زمان کوتاه صعود در فصل پاییز گروه تصمیم به کوهنوردی از مسیر دوم یعنی ایلات زمین – کوه بن بگیرد . همان مسیری که خرداد ماه امسال در صعود سه روزه ماسوله به رودبار از آن عبور کردیم و خاطرات شیرینی از آن در ذهن خود داریم . مسیر از میان جنگل نه چندان عمیقی می گذرد و پس از ساعتی به چشمه خوب ایلات زمین می رسد و سپس پس از نیم ساعت تا ۴۵ دقیقه از کنار کلبه ای محقر گذشته و با عبور از یکی دو شیار که حتمن آبهای روانی در آن جریان دارد به ابتدای شیب تندی می رسد که پس از یک ساعت تا ۷۵ دقیقه بر روی یال کوه بن منتهی می شود . جنگل تا نزدیکیهای یال امتداد دارد اما از آن به بعد مسیر در شیبی نه چندان تند در جهت جنوبی  با راه پاکوبی مشخص امتداد دارد تا به محلی که آنتنی بزرگ در پشت صخر های “کوه بن ” هست ، می رسد .از اینجا دیگر شیب مسیر معنایی دیگر پیدا میکند و تند میشود و باید با زیگزاگ های مناسب و منظم کوهنوردی نمود . پس از یک ساعتی که از آنتن فاصله بگیریم به تقاطع راه مالرویی پهن که جهت غربی – شرقی دارد ، میرسیم و بعد از یک ربع دیگر راهی پهن تر از قبلی درست در همان جهت اولی که مسیر ییلاقات خلیل دشت ، دوخون و دیزاب به  دندونه ، برنی بره و غیره است . با کمی در جهت غرب یا سمت راست مسیر حرکت از روی راه پاکوب برویم به چشمه آبی نه چندان بزرگ خواهیم رسید که در آن ارتفاع بخصوص در مواقعی که هوا گرم باشد ، غنیمتی است . با  قله “کله قندی ” و صخره های زیبای شمالی اش فاصله زیادی باقی نمانده و یک همت دیگر می خواهد تا با احتیاط از روی تخته سنگ های زیر قله عبور نمود و بر بلندای آن  قرار گرفت . کله قندی را می توان با یک حرکت تیمی خوب با احتساب استراحت هایش از ماسوله ۵ تا شش ساعته صعود نمود .

” به امید دیدار همه “

“کمیته فنی گروه کوهنوردی تیلار رشت”