بررسی برنامه “گرمی” – شانزدهمین سالروز تاسیس گروه

          چند سالیست نحوه اجرای برنامه های سالروز تاسیس گروه تبدیل به یکی از پر دغدغه ترین  صعودها  شده  که متاثر از چند وجهی بودن انجام آن است . یعنی هم باید برنامه ای اجرانمود که صعود کوهپیمایی داشته باشد ، یعنی با توجه به زمان اجرایش در اواخر اردیبهشت باید ویژه گی کوهنوردی را در آن رعایت نمود و هم حساب کار تعدادی از مهمانان و اعضای قدیمی تر گروه را نگه داشت تا بتوانند با وسیله شخصی یا مینی بوس تا نزدیکی محل برنامه های ویژه سالروز تاسیس بیایند . در کنار این دو ویژه گی مهم ، اهمیت پرداختن به این روز یعنی سالروز تاسیس و چگونگی نگاه مان به ورزش کوهنوردی که قسمت مهمی از زندگی ما را در برگرفته است نیز در جایگاه ویژه ای قرار دارد  و اجرای برنامه های فرهنگی این روز  برای گروه همواره مهم و با ارزش است .
“تجر” برنامه تنظیمی امسال که  چند روز قبل از اجرای اصلی ، آقایان راحلی ، برزو و کاظمی پور برای بررسی دقیق آب و خاک و سایه و . . .   به منطقه رفتند وپس از شنیدن گزارش شان به این نتیجه رسیدیم در محل مورد نظر برنامه های فرهنگی ، سایه کافی وجود ندارد و ممکن است  ، اعضا و مهمانان ما قبل از شروع فصل گرما و تابستان دچار آفتاب سوختگی گردند .  خلاصه ،  سلیم پور  هم پراید  تو بخوان “لندرور” خود را برداشت و کل منطقه جنوب گیلان را گشت تا جایی مناسب برای برنامه پیدا کند . سرانجام به تصمیم هیات مسئولین قرار شد بریم  ” اسطلخ جان” و منطقه گرمی که در روز اجرا تبدیل به ناحیه ای موسوم به “گرمابدشت”  شد .
امان از دست این آقا ایرج و راننده های خوش قول (؟!) مینی بوس . قرار شد دو گروه مینی بوس برای ساعتهای ۵ و ۱۰ صبح  تهیه کنیم که از هرگروه یکی نیامد و با هزار دردسر کمبود آن را جبران نمودیم . بالاخره در صبحی بهاری و با صدای زیاد بلبلان جنگلی ناحیه “اسطلخ جان” یا به قول محلی ها “سله چان” در کنار بقعه  روستا پیاده شدیم و به طرف محوطه خانه آقای حمید شکوری دهیار روستا و از همنوردان گروه ، به راه افتادیم . صبحانه را در محوطه چمنی آنجا خورده  و از پشت  خانه حمید آقا بر روی یال غربی کوه معروف “درفک” قرار گرفتیم و ۲ تا ۵/۲ ساعت کوه پیمایی نمودیم تا بگوییم که در این روز فقط نشستن و خوردن نبود (!؟) ظاهرن شیب های انتهای مسیر را ناصر آقای ما به عنوان راهنما قدری به راست تر رفته و سر از ناحیه ای موسوم به “گرمابدشت” در آوردیم که اعتراض لفضی برخی را درپی داشت . بعد از پایین آمدن به مکان خوردن صبحانه ،  با کمک آقای شکوری و دوستانش ناحیه تقریبن مناسبی برای اجرای برنامه های فرهنگی آن روز و خوردن ناهار و استراحت پیدا نمودیم  . مهمانان ساعت ۱۰ ما نیز توسط دو مینی بوس و یک پراید به آنجا رسیده بودند و بساط نمایشگاه عکس و پرده یادبود گسترده شده بود . پس از قدری استراحت و احوالپرسی دو گروه از مهمانان و اعضا، ناهار خوردیم . از فسنجان آقا فرامرز گرفته تا استامبولی پلوی مسعود  و سبزی قورمه طیبه ، همه به خوردن رفت .  به طوری که بعضی ها بعد از ناهار بدلیل خوردن سیر فراوان ، چرتی هم زدند . آنوقت با بلند گو و سوت همه را جمع کردیم تا ببینیم این کمیته فرهنگی ما چه برنامه هایی دارد . حمید آقا سنگ تمام گذاشته بود . از نمایشنامه گرفته تا شعر جمعی ، بیان خاطره ، بیلان کاری گروه  ، نشریه داخلی  و  مسابقه  سئوالات فنی گرفته تا بازیهای متنوع همه در بساط  برنامه های آن روز دیده می شد . آنگاه کیک تولد شانزدهمین سال تاسیس تیلار را با خوشحالی هر چه تمامتر خوردیم .  سارای عزیز برای تهیه  آن طبق معمول خیلی زحمت کشیده بود  و بسیار خوشمزه هم بود .  در نزدیکیهای بقعه روستا برای جلسه پایانی نشستیم و شنیدیم و گفتیم  که :

–    سرپرستی خوب و پرتلاشی داشتیم  .
–    مکان توقف  ناهار و برنامه های فرهنگی مناسب نبود .
–    شیب اواخر مسیر زیاد بود .
–    برنامه های فرهنگی خیلی خوب بود .
–    و . . .
در جلسه بررسی برنامه سالروز تاسیس آقای یگانه دوست از سختگیری روابط عمومی برای پذیرش مهمانانش دلخور بود . اگر چه همه مهمانانش در برنامه حضور داشتند .  از سرپرستی خوب آقا بهزاد گفتیم . همچنین از دقت بیشتر در پذیرش مهمان با توجه به نوع برنامه . از کیفیت و همچنین کمیت بالای برنامه های فرهنگی یاد کردیم . هزینه بالای برخی وسایل تهیه شده و تعدد جوایز از موارد قابل اشاره بود . عدم رعایت تعدادی از همنوردان در گرفتن عکس وفیلم از دیگران . مسئله  همیشگی مینی بوسها و چگونگی حل آن .
بالاخره شانزدهمین برگ دفتر سالروزهای تاسیس تیلار را ورق زدیم و تجربه های خوبی از اجرای آن نصیب مان شد و امیدواریم با بکارگیری آنها  در سالهای آِینده برنامه های بهتر و کاملتری با کمک هم برای تولد “تیلار”  اجرا کنیم .

” روزگارتان شاد  و بی محنت”
گروه کوهنوردی تیلار رشت