سنگ…سنگ!

یکی از اولین مطالب آموزشی ای که کوهنورد یاد می گیرد این است که وقتی سنگی از زیر پایش قل خورد و رفت برای خبردار شدن نفرات پایین و جلوگیری از برخورد باید بلند داد زد “سنگ…سنگ” اما چگونگی و جزییات مهم این اعلام خطر کمتر گوشزد می شود.

– به این نکته توجه کنید که بطور ناخودآگاه فریادهشدار هر چه بلندتر باشد خطر را بزرگ  جلوه می دهد اما هیچگاه کلمه سنگ را کشیده ادا نکنید مغز ما تا قبل از پایان کلمه نمی تواند تشخیص کاملی از مفهوم آن داشته باشد و منتظر پایان صدا می ماند وقتی می گویید “سنـــــــــــــــگ” سرعت انتقال مفهوم را به تعویق انداخته اید که برای سقوط سنگ می تواند بسیار تاثیر گذار باشد. بهتر است سه بار و بدون کشیدن کلمه داد بزنیم “سنگ سنگ سنگ”

-هشدار “سنگ…سنگ” هرچند به کلمه سنگ اشاره می کند اما زنگ خطریست که از سقوط خطرناک چیزی خبر می دهد. وقتی تکه ای یخ یا حتی کوله سقوط می کند بازهم بگوییم “سنگ” فقط کافیست شنونده را هشیار سازیم حالا اگر کلمه ای باشد که مغز و گوش به آن عادت دارد فبها

-وقتی فریاد “سنگ…سنگ” را می شنوید بایستی خیلی زود تصمیم بگیرید اولویت اول پنهان شدن سریع پشت یک مانع است (مثلا سنگی بزرگ) حتی بدون اینکه نگاهی به بالا بکنید و بخواهید سنگی که با سرعت به طرفتان می آید را رصد کنید و تایم طلایی فرار را از دست بدهید. صرفا زمانی که امکان پنهان شدن وجود ندارد جایز به دنبال کردن مسیر سنگ هستید تا بتوانید جا خالی دهید.

– هرچقدر هم سنگ در حال سقوط به نظر کوچک و سقوطش کند باشد محض احتیاط هم که شده دوبار آرام بگویید “سنگ” ممکن است حین سقوط سرعت گرفته و منجر به حادثه شود. یا وقتی عضوی از گروهتان در پایین دست نیست اعلام هشدار را برای حضور احتمالی کسی که در دید شما نیست اما ممکن است در تیررس سنگ باشد پشت گوش نیندازید.

(منبع : وبلاگ ایاز)