گروه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت 
رینولد مسنر کوهنوردی ایتالیایی اولین کوهنوردی است که تمامی چهارده قله بالای ۸ هزار متر جهان را بدون اکسیژن فتح کرده است. او این پروژه را در طی ۱۶ سال عملی کرد است و به جز مسنر بهترین رکورد در صعود به این قله‌ها با استفاده از اکسیژن ۷ سال به ثبت رسیده است. نیرمال پورجا به صورت ترکیبی (هایبرید) صعود می‌کند، یعنی از ارتفاع ۸ هزار متر به بالا از اکسیژن استفاده می‌کند.
به باور بسیاری از کوهنوردان با تجربه برای فتح هر قله ۸ هزار متری در حدود دو ماه زمان نیاز است. نیرمال پورجا کوهنوردی نپالی است، او باور دارد نخستین فاتحان و پیشگامان صعود به قله‌های ۸ هزار متری کوهنوردان تپالی بوده‌اند؛ اما هرگز با وجود حضور آن‌ها در صعودهای شاخص اسمی از آن‌ها برده نمی‌شود و نهایت به همراهی گروهی از شرپاها اشاره می‌شود. این در حالی است که در نبود این کوهنوردان فصل صعود به اورست بی‌معنا خواهد بود، چرا که آن‌ها هر سال پیش از شروع این فصل تمام مسیر را چک و طناب‌گذاری می‌کنند و در جاهایی نردبان‌هایی برای صعود قرار می‌دهند.
مستند بخش‌هایی را به طرح زندگی خصوصی و تجربیات نیرمال پورجا اختصاص می‌دهد. او از سال ۲۰۰۳ به مدت ۶ سال عضو ارتش گورخا می‌شود و بعد از آن به ارتش ویژه انگلستان می‌پیوندد. او در سال ۲۰۱۲ برای اولین بار کوهستان را تجربه می‌کند و درست ۶ ماه قبل از آغاز پروژه ممکن از ارتش خارج می‌شود.
پورجا با هدف این که کوهنوردان نپالی به جایگاه واقعی خود در سطح جهانی دست یابند، تیمی تشکیل می‌دهد که ۱۴ قله بالای ۸ هزار متر جهان را در طی ۷ ماه صعود کنند و رکورد تازه‌ای را به ثبت برساند.
مستند ۱۴ قله روایت تلاش‌های این گروه برای دست یافتن به رکوردی جدید در سطح جهان است. اعضای اصلی این گروه را کوهنوردانی نپالی به نام مینگما داوید، گلجن، لاکپا دندی، گسمان و نیرمال پورجا بودند.
این پروژه که با عنوان پروژه ممکن از آن یاد می‌شود شامل سه بخش بوده است.
بخش اول صعود به ۶ قله بالای ۸ هزار متر نپال، یعنی آناپورنا (۸۰۹۱)، دهالاگیری (۸۱۷۶)، ماکالو (۸۴۶۲)، لهوتسه (۸۵۱۶)، کانگچن‌جونگا (۸۵۸۶) و اورست (۸۸۴۸) بود.
مرحله دوم دست یافتن به پنج قله مرتفع پاکستان یعنی نانگپاربات، ماناسلو، گاشبروم ۱و ۲، برودپیک، K2 بود.سومین بخش به دو قله منطقه تبت یعنی چوایو و شیشاپانگما محدود بود.
بخش اول پروژه ممکن در عرض یک ماه و یک روز محقق می‌شود و نیرمال پورجا به همراه گروه خود در ۲۴ می ۲۰۱۹ هر ۶ قله بالای ۸ هزار متر نپال را صعود می‌کنند. آن‌ها سه قله اورست، لهوتسه وماکالو را در کم‌تر از ۴۸ ساعت بدست می‌آورند.
در طی این ۶ صعود، دو بار با حوادثی در منطقه برای سایر کوهنوردان مواجه می‌شوند و مستند گوشه‌هایی از نگاه اخلاقی و فرهنگ کوهنوردی این افراد را به ما نشان می‌دهد.
یک بار در مسیر بازگشت از قله آناپورنا، در اولین صعود این گروه، بعد از رسیدن به کمپ ۴ متوجه عدم بازگشت کوهنورد دیگری از قله می‌شوند و با وجود محدودیت زمانی برای ثبت رکورد با تشکیل تیم امداد برای نجات فرد به سمت قله برمی‌گردند و جان او را نجات می‌دهند. بار دوم در مسیر بازگشت از کانگچن‌جونکا متوجه کوهنوردی می‌شوند که به دلیل اتمام اکسیژن در مسیر بازگشت مانده است. با وجود درخواست امداد و اکسیژن از کمپ‌های پایین‌تر هیچ کس برای کمک در منطقه اقدامی نمی‌کند و متاسفانه با وجود تلاش نیرمال پورجا با اتمام ذخیره اکسیژن، آن کوهنورد جان خود را از دست می‌دهد.
بعد از عبور از مرحله دوم گروه به پاکستان می‌رود و به قله‌های پاکستان صعود می‌کند. در صعود به K2 پیش از رسیدن تیم نیرمال پورجا، گروه‌های کوهنوردی به دلیل وقوع بهمن و از دست رفتن سه کوهنورد از صعود بازمانده و به بیس کمپ بازگشته بودند؛ اما تیم نپالی نیرمال پورجا تصمیم می‌گیرد با وجود خطر بهمن برای صعود برنامه‌ریزی کند. بعد از گذشت سه ماه و یک روز از پروژه ممکن با صعود موفق این گروه به K2 و بازگشایی مسیر و ثابت‌گذاری‌ها باقی گروه‌های منطقه نیز صعود کردند و ۲۴ کوهنورد در طی دو روز به قله رسیدند.
در بخش سوم بخش سوم این سفر را به نمایش می‌گذارد که گروه با وجود چالش‌های بسیار در کسب مجوز برای صعود به قلل تبت، بر فراز دو قله چوایو و شیشاپانگما قرار می‌گیرد و پروژه ممکن را در ۶ ماه و ۶ روز به پایان می‌رساند. با ثبت پروژه ممکن رکورد جدیدی در جهان کوهنوردی به ثبت می‌رسد.
🌏🏔️کمیته فرهنگی تیلار رشت🌿🌱
