خانه / آموزش / مطالب آموزشی / “چگونه یک گزارش برنامه کامل بنویسیم ؟ “

“چگونه یک گزارش برنامه کامل بنویسیم ؟ “

gozaresh

پیشگفتار:

بارها برایمان پیش آمده که برای کسب اطلاع در مورد یک مکان ( شهر، روستا، قله، کویر، جنگل و…) اقدام به جمع آوری اطلاعات از دوستان، کتابها و یا  از فضاهای مجازی نموده ایم. این اطلاعات از کجا آمده و ما به دنبال چه جوابهایی در آنها هستیم؟ چه کسی این اطلاعات را جمع آوری نموده و طبق چه قالبی آنها را نوشته است؟ این شخص برای چه منظوری و چه میزان وقت صرف نوشتن کرده است؟ و اصلا” نام این شخص و نوشته اش چه می تواند باشد؟

هدف ما جواب دادن به این سوالات در کوتاهترین و مفیدترین شکل ممکن است، به نحوی که نه موردی از قلم بیفتد و نه اینکه آنقدر طولانی باشد که شما را از خواندن منصرف نماید.

 مقدمه:

گزارش برنامه چیست و هدف از نوشتن آن چیست؟

یک گزارش برنامه بیانگر محتوا و نتیجه اجرای یک برنامه با ذکر جزئیات فنی و کاربردی آن برای استفاده خودِ گزارش نویس یا ارائه به دیگران جهت استفاده است. پس هدف از نوشتن گزارش می تواند:

۱- مرور برنامه به صورت مجازی و استخراج خطاهای احتمالی برای جلوگیری از عدم تکرار آنها در نوبت بعدی اجرای برنامه و بایگانی آن در آرشیو شخصی یا در سابقه گروه.

۲ – به نمایش قراردادن آن در وبلاگ یا وبسایت شخصی یا گروه یا فرستادن آن برای دوستان و سایر متقاضیان جهت استفاده از آن به عنوان یک منبع قابل استناد جهت اجرای برنامه  توسط آنها – باشد.

با اندکی توجه به تعریف و هدف یک گزارش می توان فهمید که مسئولیت گزارش نویس می تواند بسیار مهم باشد، مگر اینکه گزارش نویس بخواهد با نام گزارش اقدام به نوشتن خاطرات تلخ و شیرین خود از یک برنامه نماید بدون اینکه اهداف خوانندگان را برای خواندن آن مدِّ نظر داشته باشد. البته نویسنده باهوش می تواند از میان همین خاطرات تلخ و شیرین نکات مثبت و منفی یک برنامه را از دیدگاه کوهنوردی و کاملا” بیطرفانه نقد و بررسی نماید، پس حتی اگر ما عادت یا علاقه به نوشتن به صورت داستان و خاطره نیز داشته باشیم می توانیم به آن منظر فنی دهیم و با کمی صرف وقت گزارشمان را سمت و سویی ماندگار و کاربردی ببخشیم.

لازم به ذکر است وقتی که می خواهیم گزارشمان منبع قابل استناد برای اجرای آن توسط دیگران باشد و آن را خیلی راحت به معرض نمایش در فضاهای مجازی قرار می دهیم نباید فراموش کنیم که با اینکار تا حدی  سرنوشت  خوانندگان  گزارش  برای  اجرای آن برنامه  را دست می گیریم. چرا که تک تک کلمات و راهنماییهای ذکر شده در نوشته ما می تواند نقش مهمی در گام برداری دیگران در آن برنامه باشد. پس بیایید  ایمنی خوانندگان  را در نوشتن مد نظر داشته باشیم!

تاریخ برنامه

چرا تاریخ می تواند مهم باشد؟ زیرا برنامه ما می تواند در ۴ فصل مختلف سال یعنی: بهار، تابستان، پاییز و زمستان اجرا شود.

در بهار – هوا متغیر و رودخانه ها پرآب و گذر از آنها وقتگیر و  بسیاری از پاکوبها ممکن است توسط سیل از بین رفته باشد، در عوض چشمه های فصلی  پرآب است.

در تابستان – هوا گرم و در ارتفاعات پایینتر از قله حتی می توان بدون چادر هم شب را تا صبح گذراند و بسیاری از دره ها به دلیل کم آبی یا خشک شدن رودخانه های فصلی قابل عبور بدون ترس از خطر سیل می باشد ولی در عوض چشمه های فصلی خشک شده و ممکن است برای تهیه آب آشامیدنی با مشکل مواجه شویم.

در پاییز – روزها کوتاهتر و زمان صعود کاهش می یابد، بارندگیها شروع و در ارتفاعات بالا همراه با بارش برف که ممکن است غافلگیرمان کند و خطر صاعقه افزایش می یابد که هنگام انتخاب شب مانی یا شرایط اضطراری برای بیواک کردن باید دقت کنیم.

در زمستان – گذرها تغییر کرده و صعودها ی ما تماما” از روی یالها صورت می گیرد و انتخاب مسیر مناسب فرود در روز و شب بسیار مهم است، چرا که دره ها با خطر ریزش بهمن همراه بوده و گاهی در روز با تابش آفتاب و شل شدن برفها از برخی مسیرها نمی توان به راحتی گذر نمود. پس زمان گذرها افزایش می یابد و تجهیزات صعود و شب مانی با فصلهای دیگر متفاوت است.

آشنایی با ابزار گزارش برنامه نویسی

همانند هر فعالیت دیگر در زندگی روزمره که ابزار خاصی دارد برای نوشتن گزارش برنامه هم ابزار،  نیاز داریم:

۱- ابزار شخصیتی: شاید کلمه من درآوردی به نظر آید ولی بدانیم که ۱- انگیزه ۲- دقت ۳- حوصله ۴- مسئولیت پذیری – از ابزارهای بسیار مهمی هستند که گزارش نویس لازم است در خود تقویت نماید تا نتیجه کارش بی نقص باشد. نه اینکه با خواندن این موارد از کار شانه خالی کرده و آنرا به دیگری بسپاریم، فراموش نکنیم که شاید قلم ما تواناست ولی خود از آن غافلیم. پس بیایید تمرین کنیم تا حس مفید بودن و کارا بودنمان را احساس کنیم.

۲- ابزار کاربردی شامل:

  ۲-۱- قلم و کاغذ- برای قلم می توانیم از خودکار یا مداد استفاده نماییم ولی یادمان باشد که در ارتفاع و سرما خودکار کار نمی کند، پس بهتر است هر دو همراهمان باشد. برای کاغذ بهتر است آن را به قطعات کوچکتر قیچی کرده و با ماشین دوخت به هم وصل کنیم و یا از دفترچه های یادداشت جیبی استفاده نماییم که چون جلد ضخیم و ضد آب دارد سالم مانده و یادداشتهایمان آسیب کمتری می بیند.

۲-۲- قطب نما و GPS   – دو ابزار مفید برای جهت یابی و ثبت نقاط حرکتی تیم یا نفر که کار با آنها مستلزم آموزشهای خاص خودش است و نمی توان در چند جمله یا صفحه آنرا خلاصه نمود. لازم به ذکر است که GPS   می تواند کار قطب نما را انجام دهد ولی اگر دسترسی به آن نداریم می توانیم جهت های کلی را از روی علائم مسیر با قطب نما مشخص نماییم. یا در موارد طوفان و بوران جهت کلی حرکت را در صعود یا فرود مشخص کرده و با اینکار تیم را به مسیر ایمن هدایت نماییم.

۲-۳- نقشه های توپوگرافی- این نقشه ها در دو سایز ۵۰۰۰۰/۱ و ۲۵۰۰۰/۱ در سازمان جغرافیایی ارتش موجود است که می توان تهیه نمود. این نقشه ها عوارض زمین را مشخص نموده و قبل از برنامه و حین برنامه می توان با استفاده از GPS   محل و موقعیت خود را روی آن بیابیم و مسیر درست را انتخاب کنیم. نحوه کار با این نقشه ها در کلاسهای نقشه خوانی و جهت یابی در کوهستان توضیح داده می شود.

۲-۴- دوربین عکاسی- برای ثبت نشانه هایی مانند نمای کلی قله و خط الراس از روستا و در حین صعود، شکل پناهگاه یا جانپناه، نمای قله های اطراف از قله موردنظر و فرم کلی یالهای فرود، محل های مناسب چادر زدن و آبشخورها، و هر نشانه دیگری که به نظرمان می تواند برای خواننده مفید باشد.

۲-۵- ساعت- برای سنجش زمان حرکت تیم با توجه به تعداد نفرات و سطح آمادگی آنها (آماتور یا حرفه ای) هر چند که این زمان خیلی قابل استناد نیست ولی دقت در ثبت درست  آن برای انتخاب زمانبندی مناسب در تکرار برنامه بسیار مهم بوده و باید زمان استراحتها و صرف غذا از آن کم شود.

طریقه نوشتن گزارش برنامه:

حال با این توضیحات می خواهیم اقدام به نوشتن گزارش نماییم، جدول زیر یک فرمت کامل برای نوشتن گزارش برنامه های کوهنوردی است که توسط دوستان و همنوردان در گروه کوهنوردی نمونه تهیه شده است. این فرمت بارها و بارها توسط دوستان فنی در گروه مورد بازبینی و اصلاح قرار گرفته تا به شکل زیر درآمده است. این فرمت می تواند منبع کاملی برای صعودهای داخلی به حساب آید. برای روشن شدن ابهامات، توضیحات هر بخش در همان کادر نوشته می شود، تا مطالعه آن راحت تر باشد.

نام برنامه

شامل نام قله مورد نظر یا نام مسیری که باید طی شود، می باشد. مثلا” قله توچال

هدف برنامه

هدف می تواند شامل صعود به یک قله، پیمایش منطقه ای جنگلی یا کویری یا دره ای و یا شناسایی و پیمایش مسیری جدید در منطقه مورد نظر باشد.

نوع برنامه

۱- گلگشت (سبک، همگانی با پیاده روی کوتاه مدت، کمپینگ در مناطق خوش آب و هوا) ۲- نیمه سنگین (برنامه های ۱ روزه کوهنوردی و صعود به قله در شرایط آب و هوایی خوب، برنامه های منطقه گردی ۱ الی ۵/۱ روزه در شرایط آب و هوایی خوب) ۳- سنگین (برنامه های چند روزه کوهنوردی و منطقه گردی، پیمایش خط الراس) ۴- فنی (برنامه های کوهنوردی که در زمستان برای اجرا نیاز به ابزار و حمایت دارند، سنگنوردی و دیواره نوردی، صعود یخچال، فرود از آبشار و یا هر برنامه ای که شرکت در آن مستلزم به کارگیری ابزار فنی و آشنایی کامل با نحوه کار با آنها باشد).

سرپرست

نام سرپرست آن برنامه

تاریخ اجرا

تاریخ شروع و پایان برنامه

نام استان، شهر یا ده که برنامه از آنجا آغاز می‌شود

مثل: استان لرستان- شهرستان درود- روستای پنبه ریز

نحوه دسترسی به شهر یا روستای صعود از تهران

در این قسمت باید تمام دسترسی ها ی زمینی و هوایی ذکر شود. برای مثال نحوه دسترسی به روستای پنبه ریز برای پیمایش دره نگار:

۱-                         قطار لوکس درجه ۱ به قیمت هر نفر ۴۵۳۵ تومان از تهران به مقصد اندیمشک که در درود ایستگاه دارد.

۲-                         اتوبوس از ترمینال جنوب تهران به مقصد درود.

وانت برای رسیدن به مبدا حرکت، هر وانت به قیمت ۲۵۰۰۰ تومان.

مسیر رفت (محل شروع و مختصات جغرافیایی)

۱- آغاز هر برنامه معمولا” یک روستا می باشد که باید نقطه شروع حرکت و مشخصات آن قسمت به طور کامل ذکر گردد، زیرا برخی روستاها پای صعود چندین قله و یا ترکیبی از قله و مسیرهای پیاده روی می باشند که در موقع شروع حرکت دو مسیر از هم جدا شده و یا قسمتی از مسیرها مشترک و سپس از هم جدا می شود. توجه نکردن به این مورد گاهی موجب اشتباه تیم و از دست دادن زمان و اتلاف وقت می شود.

۲- نوع مسیر حرکت می تواند دشت و پاکوب کفی، یا پاکوب با شیب ملایم و یا تند روی یالها  باشد. پاکوب گاهی روی شن اسکی ها ایجاد شده مانند مسیر رسیدن از روستای جانستون به دشت جانستون که بعد از جدا شدن از حریم رودخانه پاکوبی با شیب ملایم روی مسیر شن اسکی داریم. البته هیچ گاه شن اسکی مسیر مناسبی برای صعود نیست ولی گاهی این امر اجتناب ناپذیر است و باید در انتخاب مسیر روی شن اسکی ها نهایت دقت را نمود و در مسیرهای ریزشی اقدام به صعود ننمود. همچنین می تواند مسیر حرکت در بستر رودخانه ( پیمایش تنگه واشی) و یا ترکیبی از پاکوب دره ای و بستر رودخانه (پیمایش دره نگار) باشد.

جان‌پناه‌ها (محل و مختصات جغرافیایی)

جانپناه ها روی قله ها و یا قبل از قله روی یالها و محلهای مناسبی که کمتر در معرض وزش باد باشد، احداث می شود. جانپناهها به شکل ۱ یا ۲ طبقه، فلزی یا سنگی مشاهده می شود. معمولا” جانپناههای فلزی را با رنگ روشن (قرمز و زرد) رنگ آمیزی می کنند تا از فاصله دور قابل تشخیص باشد. گاهی جانپناهها در نزدیکی چشمه های دائمی و یا فصلی احداث می شود و معمولا” کنار آنها جای زدن ۱ یا چند چادر وجود دارد. ظرفیت جانپناهها متغیر است، مثلا” جانپناه بارگاه در جبهه جنوبی دماوند جزو جانپناههای بزرگ به حساب می آید و جانپناه قله توچال جزو جانپناههای کوچک به حساب می آید. تمامی اینها که گفته شد نه از منظر نگاه تخصصی به جانپناهها گفته شد که از تخصص بنده خارج است، بلکه تنها بیانگر مواردی است که می تواند برای ثبت مشخصات یک جانپناه به غیر از مختصات جغرافیایی آن مورد توجه قرار گیرد.

مختصات جغرافیایی قله

شامل طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع  قله که با GPS   قابل ثبت می باشد.

مسیر برگشت (محل اتمام و مختصات جغرافیایی)

می تواند همان مسیر رفت از روی یال یا شن اسکی باشد و یا اینکه فرود از جبهه دیگری صورت گیرد. در هر حال اگر مسیر برگشت با مسیر رفت یکی نباشد باید مختصات و یا مشخصات یال یا شن اسکی فرود و فاصله و موقعیت آن از قله را مشخص نماییم. (مثلا” مسیر فرود از جبهه شمالی و با گرای صفر از پاکوب مشخصی بعد از صعود قله جدا می شود).

نوع مسیر

پاکوب، مالرو، شن اسکی، درگیری با سنگ، صعود و فرود با ابزار و حمایت که در بحثهای فنی و ابزارگذاری باید نوع کارگاهها اعم از طبیعی و مصنوعی و سایر مشخصات فنی مسیر کاملا” مشخص شود (البته این بحث کاملا” تخصصی است و مثالهای بنده نمی تواند همه جوانب کار را تحت پوشش قرار دهد و از حیطه تخصص بنده خارج است).

ویژگی برجسته منطقه (حیوان، گیاه)

نمای کلی از پوشش گیاهی و جانوری منطقه بیان شود. مثلا” اینکه  در مسیرهای جنگلی احتمال دیده شدن حیوانات وحشی وجود دارد.

فصل­های صعود و بهترین فصل صعود

در پیمایش دره ها اواخر فصل بهار و فصل تابستان لحاظ می شود تا از خطر سیل در امان باشیم. و در زمستان به دلیل خطر ریزش بهمن این مسیرها پیمایش نمی شود. البته در این برنامه ها باید به وضعیت جدول بارش منطقه و اطلاعاتی که از هیئتهای کوهنوردی منطقه به دستمان می رسد توجه کافی مبذول داریم و وضعیت آب و هوایی منطقه را قبل از برنامه  از روی سایتها و پایگاههای هواشناسی چک کنیم. در برنامه های کوهنوردی نیز اگر گذرمان از درون دهلیزها و شکافهای یخی صورت می گیرد، معمولا” زمانی برای برنامه های زمستانی در نظر گرفته می شود که هوا تثبیت کافی داشته و رو به اواخر زمستان و آب شدن برفها نباشد تا در صعود ها و فرودهایمان با مشکل ریزش بهمن و همچنین گیرافتادن در حجم برف زیاد که شل شده و در آن فرو می رویم، در امان باشیم.

افراد شرکت کننده

نام اسامی شرکت کننده در برنامه با مشخص نمودن مسئول تدارکات و مسئول فنی برنامه و عقب دار و جلودار تیم  در این قسمت ثبت می شود. اگر افراد شرکت کننده از طرف سرپرست به گروهک تقسیم شده باشند سرگروه هر گروهک باید مشخص شود.

نکته خاص برنامه

این قسمت می تواند شامل تجربیات شخصی و تیمی برنامه در یک تصمیم گیری و یا شامل مسیر برنامه باشد. برای مثال در سالی که بارش برف و باران زیاد بوده بعضی پاکوبها که سالهای پیش از آنها تردد می شده و GPS   آن ثبت گردیده است ممکن است با ریزش بهمن یا جاری شدن سیل تخریب شده باشد و تیم ما با حضور در منطقه متوجه این موضوع می شود. پس باید نقاط GPS   مسیر اصلاح شده و در گزارش به صورت کامل و شفاف در مورد مسیر تردد جدید و پاکوبهای احتمالی توضیح دهیم.

توضیحات شامل:

تعیین زمان لازم برای پیمودن هر قسمت از مسیر

مسیرهای کوهنوردی و سایر برنامه ها را می توان با توجه به تعداد روزهای برنامه و زمانبندی و هدف گذاری سرپرست برنامه به قسمتهای مختلف تقسیم نموده و با توجه به سطح نفرات و نوع پیمایش که امکان دارد سرعتی باشد اقدام به تعریف زمان لازم برای پیمایش آن قسمت از مسیر نمود. برای مثال در صعود به دماوند از جبهه جنوبی در فصل تابستان که تیم در سطح آمادگی متوسط قرار دارد و برنامه به شکل ۲ روزه طراحی گردیده است، می توانیم زمان صعود روز اول تا محل کمپ موردنظرمان را جداگانه با حذف استراحتها و با ذکر اینکه هر نفر تمامی بار خود را حمل می کند محاسبه نماییم. در عوض روز حمله به قله هر نفر فقط آب و تنقلات و بادگیر با خود تا قله حمل می کند و با توجه به شرایط ارتفاع و نفرات صعود کننده می توان برای این قسمت از صعود نیز زمانبندی تعریف کرد.

محل‌های مناسب برای تهیه آب آشامیدنی

در این قسمت باید تمامی محلهایی که در فصل صعود، آب مناسب برای استفاده دارد با ذکر میزان آب و مختصات آن نقطه مشخص نمود. این نقاط می تواند آب چشمه های دائمی و فصلی، آب برفچال (دقت شود که از برخی برفچالها همیشه نمی توان آب برداشت. برای مثال در صعود به دماوند از جبهه شمالی در فصل تابستان برداشتن آب تنها در ساعات ابتدایی روز از یخچال امکان پذیر است و با گرم شدن هوا احتمال ریزش سنگ و بروز حادثه وجود دارد) باشد.

تهیه غذا ( میتوان خرید یا باید برد)

در برنامه هایی که تیم یا نفر برای رسیدن به ابتدای مسیر پیمایش به استان یا شهر دیگری سفر می کند می توان نزدیکترین نقاطی که می توان کمبود مواد غذایی را جبران نمود، مشخص کرد. در بعضی مسیرهای عمومی کوهپیمایی مانند کوههای شمال تهران و پناهگاه شرقی سبلان امکان تهیه مواد غذایی در مسیر صعود وجود دارد.

محل‌های مناسب برای کمپ‌زنی و شب‌مانی

مسیرهایی که ما در آنها برنامه اجرا می کنیم یا دارای جانپناه و پناهگاه هستند و یا فاقد آن می باشند. اگر مسیر کوهنوردی دارای جانپناه یا پناهگاه باشد، معمولا” اطراف آن، مناسبترین مکان برای برپایی کمپ است در غیر اینصورت مسئول فنی تیم با توجه به شرایط آب و هوایی و زمانبندی حرکت تیم باید بهترین نقطه را قبل از تاریک شدن هوا برای برپایی چادرها انتخاب نماید. این نقطه نباید خیلی بادگیر بوده و در مسیر ریزش بهمن و سقوط سنگ باشد.

آب و هوا و درجه حرارت

ثبت این قسمت از آن جهت می تواند مفید باشد که نشان می دهد،  نحوه حرکت تیم و استراحتها و تصمیمانی که در شرایی متفاوت توسط سرپرست یا مسئول فنی تیم گرفته می شود می تواند تاثیر پذیر از شرایط آب و هواییِ زمان برنامه باشد. برای مثال در فصل بهار بسیار با پدیده تخلیه بار الکتریکی در ارتفاعات روبرو می شویم و در عین حال که در ظاهر همه چیز مناسب صعود است ولی سرپرست تصمیم به بازگشت سریع تیم گرفته و از بروز حادثه جلوگیری می کند.

امنیت منطقه

برخی مسیرهای کوهنوردی شاهد بروز اتفاقاتی است که شایسته است به اطلاع دیگر گروهها و کوهنوردان برسد. برای مثال روستای کلاک برای انتخاب آغازِ صعود آزاد کوه در تابستان مناسب نیست، زیرا تجربه نشان داده که رفتار مسئولین این روستا بیشتر به سمت عدم پذیرش حضور کوهنوردان در این منطقه است. یکی از وظایف کوهنوردان هم احترام به عقاید مردم ساکن منطقه ای است که وارد آن می شوند و اگر منطقه ای توریست پذیر نیست، بهتر است وارد آنجا نشویم. علاوه بر این برخی مسیرهای کوهنوردی که نزدیک مرز می باشد، مناسب اجرای برنامه بدون هماهنگی با هیئت استان مورد نظر و مشورت با افراد بومی منطقه نمی باشد.

وجود امداد

یکی از وظایف ما به عنوان کوهنورد قبل از ورود به هرمنطقه و آغاز برنامه، شناسایی نزدیکترین مرکز امدادرسانی پزشکی و امداد کوهستان  است. چرا که در صورت بروز مشکل و یا حادثه ذهنیتی نسبت به محلی که باید از آنجا کمک خواسته و یا مصدوم خود را منتقل کنیم، داشته باشیم. مسیرهای پرتردد کوهنوردی در تابستان اغلب شاهد حضور تیم های امداد و نجات در منطقه می باشد.

آنتن­دهی موبایل

با ورود به هر منطقه ای می توان یکی از تلفنهای همراه در تیم را روشن نگه داشت و اقدام به ثبت نقاطی از مسیر صعود که در آنجا موبایل آنتن می دهد، نمود. چرا که در تکرار برنامه می دانیم که در صورت نیاز به ارتباط تلفنی و درخواست راهنمایی و کمک، در چه نقاطی از مسیر می توانیم مستقر شویم.

راهنماهای محلی

برای آگاهی در مورد لیست راهنماهای محلی هر گذر می توان با هیئت کوهنوردی استان مکاتبه نموده و یا در فضاهای مجازی جستجو نموده و نام تیم ها و افرادی که قبلا” این برنامه را اجرا نموده اند استخراج کنیم. در بین این تیم ها می توان افرادی را یافت که حاضرند به صورت داوطلبانه راهنمایی تیم هایی را که به منطقه وارد می شوند را بپذیرند و اگر راهنمای موردنظر علاقمند بود، می توانیم نام او و تلفن تماسش را در گزارش بیاوریم.

امکان دسترسی به قاطر و تلفن قاطرچی­ها

در مسیرهای پرتردد کوهنوردی می توان از مبدا صعود در روستاها اقدام به کرایه قاطر برای حمل بار و یا درخواست کمک برای حمل مصدوم نمود. داشتن تلفن تماس این افراد در منطقه می تواند در مواقع بروز حادثه در انتقال هر چه سریعتر مصدوم به روستا و انتقال آن به مراکز درمانی کمک کند.

تجهیزات مورد نیاز

تجهیزات هر برنامه به

۱-                  نوع برنامه (قسمت سوم که در این فرم آمده است)،

۲-                  تاریخ برنامه (قسمت پنجم که در این فرم آمده است و توضیحات مربوط به تاریخ صعود در مقدمه)،

۳-                  تعداد روزهای برنامه،

۴-                  نظر سرپرست فنی تیم،

بستگی دارد.

کروکی دقیق مسیر

این کروکی از روی نقشه توپوگرافی مسیر استخراج می شود که طریقه اینکار در کلاسهای نقشه خوانی و جهت یابی در کوهستان آموزش داده می شود.

و عکسی که نشان دهنده مسیر صعود باشد

گزارش نویس با ذوق و سلیقه می تواند نما یا نماهایی از مسیر صعود را عکاسی نموده و سپس با نرم افزارهای کامپیوتری مسیر صعود را در عکس مشخص نماید. در این قسمت می توانید از Google Earth   نیز کمک بگیرید. ابتدا نقاط ثبت شده روی GPS   خود را به کامپیوتر منتقل نموده و بعد از باز کردن فایل با نرم افزار Mapsource   (نرم افزار کار با GPS  ) در قسمت منوی View  ، زیر منوی View in Google Eart   را انتخاب کنید، همزمان با اینکار سیستم شما باید به اینترنت وصل بوده و نرم افزار Google Earth   نیز روی آن نصب باشد، با اینکار تمامی نقاط شما به صورت Online   روی Google Earth   منقل می شود. حال می توانید مسیر صعود را با فرمت JPEG  ، در منوی فایل و زیرمنوی Save  ، در Google Earth   روی کامپیوتر خود ذخیره نمایید.

گزارش نویس

نام گزارش نویس برنامه از آن جهت لازم است که وقتی این گزارش در اختیار دیگران گذاشته می شود، در صورت وجود داشتن هر گونه ابهام و سوال از طرف خواننده گزارش، خواننده می داند که باید با چه شخصی این سوال را مطرح نماید.

  ( مختصات جغرافیایی شامل :طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع نقطه مورد نظر می باشد.)

جمع بندی:

در این مقاله سعی کردم  خوانندگان را با ساده ترین و کاربردی ترین فرمت گزارش نویسی آشنا نمایم. امید که در این راه موفق بوده باشم . فراموش نکنیم که بزرگترین هدف در نوشتن مطالب علمی و فنی در کوهنوردی ارائه روشهای ایمن و استاندارد روز برای اجرا و بایگانی برنامه ها می باشد. بی شک پیشنهادات و انتقادات سازنده شما راهگشای اینجانب در نوشتن خواهد بود.

نویسنده: لیلا عزیزی

منبع: گروه کوهنوردی مهر قم

برداشت مطلب از سایت : ویکی کوه

همچنین ببینید

ماسک

هنگام ورزش از ماسک استفاده نکنید

بر اساس تازه‌ترین یافته‌های محققان دانشگاه هرتفورد شایر، استفاده از ماسک هنگام انجام ورزش‌های سنگین …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *