گروه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت آخرین صعود کانون کوهنوردان گیلان در سال ۹۳ دیروز جمعه ۱۵ اسفند ماه در حالی در منطقه ماسوله برگزار شد که تا چند ساعت قبل از آن تمام استان در نواحی جلگه ای با بارش باران و در نواحی کوهستانی از جمله ماسوله با بارش برف همراه بود و این مسئله در غیبت فراوان همنوردان همیشگی این نهاد کوهنوردی تاثیر بسزایی داشت .
در حالی که تمامی شهرک تاریخی ماسوله در یک صبح سرد اواخر زمستان در زیر لایه ای نازک از برف بود ، قریب به ۱۰۰ نفر ازکوهنوردان در میان آرامش نسبی آنجا مسیر ییلاق زیبای للندیز را در پیش گرفتند . اختلاف سن بالای شرکت کنندگان برنامه حکایت از اشتیاق فراوان اقشار مختلف در رجوع به ورزش گرانقدر کوهنوردی دارد . اشتیاقی که حداقل در دو دهه اخیر نه تنها ذره ای از آن کاسته نشد بلکه روز به روز این تمایل رو به افزایش است . این موضوع لزوم کار و کوشش فراوان مسئولین “با اسم و بی اسم” کوهنوردی از هیات گرفته تا نهادهای مستقلی همچون کانون و نیز گروهها را دو چندان می نماید که با اشاعه و ترویج درست فرهنگ کوهنوردی دربین مشتاقان فراوانش و لزوم بکارگیری ضرورتهای تعریف شده در این ورزش ، از یک طرف سدی باشند در جلوی تبلیغات و بعضن اعمال افراد انگشت شماری که دانسته یا نا دانسته سعی در مخدوش نمودن چهره واقعی این ورزش را دارند و از طرفی دیگر با سرلوحه قرار دادن مداوم امر آموزش و نگاه جدی تر به کوهنوردی در بین علاقه مندان فراوانش ، هم از حوادث آن در سطح استان کاسته شود و هم دیگر از فاصله نه چندان کم آن با برخی از استانهای دیگر اثری نماند تا در آینده نزدیک از میان همین مشتاقان کوهنوردی در استان شاهد حضور افرادی در رده های مختلف ملی و حتی جهانی باشیم . متاسفانه در این رابطه دیروز و به طور عموم در اغلب برنامه های مشترک کانون ، هیات و غیره حضور کوهنوردان شاخص و توانمند فنی و بخصوص مربیان این رشته کم رنگ بود . به نظر تعدادی از این عزیزان از نقش ارزشمند خود در میان برنامه های مشترک گروهی و بخصوص در این برهه از زمان در کوهنوردی استان ، آنطور که باید و شاید آگاه نیستند . اگر چه ، هم در روز گذشته و هم در صعودهای قبلی چند مربی و مدرس کوهنوردی خوب استانمان حضور داشتند .
پس از رسیدن همه مینی بوسها به ماسوله و پیاده شدن کوهنوردان ، از جاده پایین برای رعایت امنیت بیشتر به سمت دوراهی منتهی به راه پاکوب للندیز حرکت کردیم و در ابتدای دو راهی با زحمت فراوان کمیته تدارکات چای و صبحانه خوردیم . سرپرست برنامه ضمن معرفی خود ، سایر عوامل اجرایی را در همان نقطه معرفی نمودند و سپس با احتیاط رهسپار للندیز شدیم . در کمال تعجب متوجه پوشیدن کفشهای نامناسب و حتی کتانی توسط چند همنورد بودیم . مناظر اطراف با وجود آفتاب درخشان و برف در مسیر می شود گفت بی نظیر بود . آب شدن مداوم برفهای روی شاخه های درختان ، تداعی بارش برف در روزی آفتابی بود. در طول مسیر همنوردان در فضایی بسیار شاد و مفرح اقدام به خواندن ترانه هایی از زنده یادان “عاشور پور” ، “پور رضا” و چند ترانه سرای معروف نمودند . سه ساعتی طول کشید تا به ییلاق رویایی للندیز و کنار چشمه معروف آن رسیدیم . البته وجود برف در مسیر و شاید نبود “کوهیاران کافی با بازوبندهای مشخص ” بی تاثیر در این مدت زمان رسیدن بدانجا نبود . به توصیه سرپرست در محوطه انتهایی للندیز که چمنزاری تقریبن پوشیده از برف بود برای خوردن ناهار و برنامه های فرهنگی توقف کردیم . دریک فضای گرم و دوستانه همه گروهها در کنار هم مشغول به خوردن ناهار شدیم و آنگاه برنامه های فرهنگی . ابتدا خواندن چند ترانه گیلکی توسط افراد مشخص و مختص به هر گروه (؟!) که این برنامه ظاهرن به مزاج گروه تیلار و همچنین سپهر خوش نیامد و اجرای مستقلی نداشتند . آنگاه یک عضو هیات رئیسه کانون به چشم انداز فعالیت این نهاد در سال ۹۴ پرداخت و سپس نمایندگانی از کمیته های سه گانه روابط عمومی، پژوهش و کوهنوردی نیز برنامه های آینده کمیته خود را برای سایرین بیان کردند. در نهایت عضوی دیگر از هیات رئیسه کانون در فایده فراوان جنگلهای “هیرکانی” و لزوم نگهداشت آنها برای همه توضیحاتی داد. یک عکس دسته جمعی هم به یادبود این برنامه گرفتیم و به طرف پایین به راه افتادیم . در میانه راه تعدادی از همنوردان تا می توانستند گلوله برف نثار یکدیگر نمودند و به نظر با آخرین برف سال ۹۳ وداعی بیاد ماندنی کردند . هوا هنوز روشن بود که به ماسوله رسیدیم و در روزی که متاسفانه بازار فیلمبرداری توسط موبایلها و دوربین های متعدد داغ داغ بود و از اجرای جلسه پایانی هم خبری نبود، اما با خاطراتی خوش از انجام یک برنامه مشترک توسط مینی بوسها راهی شهر رشت در مرکز جلگه گیلان شدیم .
مسعود سلیم پور / اسفند ۹۳
