گروه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت امروزه بر هیچ کوهنوردی پوشیده نیست که اصلی ترین راه رشد و پیشرفت در این ورزش عبور از دریچه یا کانال آموزش است . دو مقوله آموزش و کوهنوردی به مانند نیاز موجود زنده به اکسیژن است . چرا که در صورت نادیده گرفتن و حتی کم اهمیت شمردن آن در این عرصه ،خسارت و خسرانی که از این مسئله عاید و متوجه کوهنورد و اساسن کوهنوردی می شود به قیمت از دست رفتن عزیزترین چیز زندگی که همانا جان است منجر خواهد شد . ممکن است ندیدن یا اهمیت ندادن امر آموزش در برخی از ورزشها حداکثر با نبردن یا پیروز نشدن در یک مسایقه و یا راه نیافتن به مرحله ای بالاتر منجر گردد اما در کوهنوردی با توجه به شرایط و مشخصات ویژ ه اش ، تاوان آن خیلی سنگینتر از این حرفها است . در اهمیت آموزش و ارتباط مهم و حیاتی اش با کوهنوردی ، دو جمله کلیدی از دو کوهنورد نامی جهان وجود دارد : “رینهولد مسنر” ، کوهنوردی را به نوعی علم یا هنر زنده ماندن در شرایط دشوار توصیف می کند و آناتولی بوکریف که از او به عنوان بزرگترین امدادگر تاریخ هیمالیا نوردی جهان نام می برند ، می گوید : “سخت ترین مسئله در کوهنوردی اتخاذ تصمیم درست در شرایط دشوار است . پر واضح است هم علم زنده ماندن در شرایط دشوار و هم گرفتن تصمیم درست در شرایط دشوار از گذرگاه و کانال “آموزش” می گذرد . یعنی تا نتوانیم آموزش چگونگی حرکت و عبور از پستی و بلندیهای پوسته زمین در شرایط گوناگون و تا نتوانیم علم چگونگی استفاده از لباس و تجهیزات کوهنوردی و نحوه استفاده و بکار گیری از آنها را و بلاخره تا نتوانیم علم چگونه خوردن و تغذیه خود را در شرایط گوناگون در این ورزش را فرا گیریم و آموزش ببینیم . مطمئنن نخواهیم توانست دو اصل اساسی گفته شده توسط “مسنر و بوکریف” را بکار بندیم یعنی در شرایط سخت در کوهنوردی تصمیم درستی بگیریم و از آن تصمیم جان بدر بریم .
مطمئنن مقوله آموزش در کوهنوردی و بکارگیری آن نه تنها در استان ما بلکه در کشور ایران یک چالش اساسی است چرا که اگر اینگونه نبود، کشورمان در زمره پر تلفات ترین کشورها در امر ورزش کوهنوردی نمی شد .
بنابراین با پیش فرض قرار دادن امر حیاتی و مهم آموزش درکوهنوردی ، حال ببینیم این پدیده چه ارتباط ارگانیک و ویژه ای با کوهنوردی دیارمان با شناخت و در نظر گرفتن شرایط زمانی و مکانی آن دارد .
دوستان عزیز، باور کنیم کوهنوردی استان گیلان علیرغم گذشتن تقریبن ۷۰ سال از تاسیس هیاتی دراداره ورزش آن به نام خود و با زحمات فراوان زنده یاد “محمد کوچصفهانی” ، بیش از دو دهه نیست که از عمر پرداختن به امر آموزش و یا به قول غربی ها سیستماتیک به کوه رفتنش گذشته باشد . این حرف به معنای نادیده گرفتن زحمات انسانهای شریف و بزرگی نیست که پیش از آن با تحلیل درست از شرایط موجود در کشور و بخصوص استان ، با رنج و زحمت فراوان با دوستان خود تجربه های زیادی از کوهنوردی در کوهها و ارتفاعات استان و حتی کشور آموختند و آن را خالصانه در اختیار سایر افراد قرار دادند . اتفاقن همان عزیزان با تغییر نسبی شرایط در نیمه اول دهه ۷۰ با نوشتن مرامنامه یا اساسنامه ، پی ریزی تشکیل گروههایی را نمودند که امروزه کوهنوردی استان وامدار زحمات زیادشان است . بنا براین وقتی میخواهیم از مقوله کوهنوردی علمی و آموزشی به گونه ای تقریبن فراگیر و جمعی در گیلان صحبت کنیم ، نمی توانیم برایش بیش از ۲۰ سال طول عمر قایل شویم . اگر چه بودند نفراتی از همین استان که با هزینه های شخصی و زحمت فراوان دوره های مختلف آموزش کوهنوردی را در استانهای دیگر فرا گرفتند و آن را در بین دیگران تسری دادند . این تاریخچه کوتاه به این دلیل ارایه گردید که شناخت شرایط زمانی و مکانی در تحلیل هر پدیده نقشی مهم و با اهمیتی دارد. در نتیجه تا هنگامی که ندانیم در کجا و در چه زمانی قرار داریم ، نمی توانیم تحلیل درست و جامع ای از هر پدیده ودر این مجال ، نقش آموزش در کوهنوردی دیارمان ارایه دهیم . بدون اینکه وارد ورطه این روایت شویم که “مرغ همسایه غاز است ” باید اعتراف نمود ، خصوصیات بحث آموزش در اینجا و در این زمان از نظر روبنا و شکل ظاهری و نه در اصل و پایه و مبانی اش ، با برخی از استانها به مانند تهران ، زنجان ، همدان و چند استان دیگر که سابقه و عملکردشان بدون تعارف ، غنی تر و پرسایقه تر است ، فرق می کند . با این حال ، امروزه کوهنوردی جفا دیده استان گیلان با تاریخ نه چندان طولانی اش ، دارای پتانسیل و توانایی های فراوانی در جهت رسوخ و تزریق مباحث گوناگون آموزشی در بین گروهها و افراد علاقه مند به آن است و آن نیز حضور و وجود مربیان و مدرسان خوبی است که با زحمت فراوان و با طی کردن مدارج گوناگون آموزشی ، داوطلب ارایه معلومات و آموخته های خود به دیگران هستند. پس بر ما مسئولین گروه واجب است که با رجوع به آن عزیزان و با هدف فراگیری آموزشهای لازم در امر کوهنوردی و تسری آن در بین اعضا و همنوردان بخصوص جوان خود ، زمینه را برای کاهش فاصله عمیق سطوح کمی و کیفی کوهنوردی در گروه فراهم نماییم . بخصوص که از سال جاری کمیته ای مستقل به همین منظور با تصویب اعضای گروه در مجمع گذشته ، تشکیل گردیده است . در نتیجه باید تلاش خود را با توجه به رجوع مخاطبان فراوان گروه بیش از پیش نموده و همواره این اصل را آویزه گوش خود قرار دهیم که ” آموزش مادر کوهنوردی است ” .
با ارزوی موفقیت روز افزون
گروه کوهنوردی تیلار رشت
