گروه کوهنوردی تیلار گروه کوهنوردی تیلار رشت آنچه که عیان است چه حاجت به بیان است
با عرض سلام و ارادت خدمت اعضا و همنوردان محترم !
هر گاه بخواهیم به میزان مشارکت اعضاء و مهمانان گرامی گروه و حضورشان در برنامه های این فصل نگاهی بیندازیم ، شاهد روند رو به رشدی به نسبت تابستان حتی با حذف نکردن برنامه عمومی شهریور ماه و همچنین بهار سال جاری هستیم . یعنی از هر دو جنبه تعداد برنامه های صعود و کوهنوردی و استقبال افراد ، نمودارها حکایت از رشد دارد . حال ببینیم آیا این ارتقای عددی با خود رشد کیفی برنامه ها را هم به همراه داشت ؟ آیا توانستیم اصول و معیارهای صحیح کوهنوردی را در تلفیق با ویژه گی های گروهی حفظ نماییم ؟
در نتیجه با هم سفری گذرا به برنامه های اجرا شده در فصل پاییز و همچنین جلسات هیات مسئولین خواهیم کرد تا قدری از نزدیک با آنچه که در سه ماه اخیر حول و حوش گروه پرسه می زد آشنا شویم .
اولین دستور کاری که در اولین جلسه پاییز بدان پرداختیم ، بررسی نشست پایان نیم سال گروه بود. برآورد کلی هیات مسئولین از آن جلسه سه چهار ساعته مثبت و خوب ارزیابی گردید . بعضی از دوستان به مانند بهرام و عرفان دغدغه های خود را بدون رودربایستی و صادقانه بیان کردند و هیات مسئولین تا حدی متوجه قصور و کوتاهی خود در برخی از مسایل از قبیل ارتباط پیگیر و مستمر با اعضایی که در دوره اخیر کمتر در برنامه ها حضور دارند، شد . تصمیم گرفتیم در این مورد دبیر و بازرس گروه فعال تر باشند . به نظر می رسد اغلب حاضرین در جلسه از چگونگی ارایه گزارش نیم سال اول ۹۱ راضی بودند. گزارشی که به زعم ما از زاویه دیدی انتقادی نسبت به خود (هیات مسئولین) ، مجموعه فعالیت های گروه در دوره فوق را مورد بررسی قرار داد. عدم استمرار چاپ و انتشار نشریه داخلی گروه “تیلار” یکی از موارد بررسی در جلسه بود که تعدادی از دوستان خواهان به چاپ رسیدن آن به همان سبک و سیاق قبلی بوده و عده ای هم روش جدید را می پسندیدند. به هر صورت کم کاری و عدم پیگیری در این خصوص را دبیر گروه (مسعود سلیم پور ) کاملن از طرف خود دانسته تا اینکه این اواخر (آذر ماه) کمیته روابط عمومی مسئولیت پیشبرد آن را برعهده گرفت .
با توجه به استعفای افشین به عنوان مسئول روابط عمومی در پایان نیم سال اول ، باید هر چه زودتر بر طبق اساسنامه عضوی از گروه در آن مسئولیت بسیار مهم قرار می گرفت تا مجمعی فوق العاده برگزار و مسئول اصلی در آن انتخاب گردد. از بین اعضاء با توجه به در نظر گرفتن مجموعه شرایط روی اسم سه نفر به توافق رسیدیم . اما پس از صحبت با دوستان ، متاسفانه آنها یا این مسئولیت را قبول نکرده و یا اصلن شرایط پذیرش آن را نداشتند . در نهایت با برگزاری مجمع فوق العاده در هشتم آبان ماه این قضیه با انتخاب خانم سحر شفیقی به عنوان مسئول کمیته روابط عمومی گروه ختم به خیر شد . در مجمع فوق العاده همچنین به پیشنهاد افزایش حق عضویت گروه از ۱۰۰۰ تومان به ۲۰۰۰ تومان رای مثبت داده شد .
برنامه ها :
۱- آغوزی : دریک صعود ۴۱ نفره که اغلب شرکت کنندگان را جوانان تشکیل میدادند، قدم به مناطق زیبای
کوهستانی املش گذاشتیم . تجربه ای جدید از حضور در آنجا کسب کردیم البته با کمک آقا حشمت و دوستان مهربانش . برنامه موفق و شادی بود اگر چه شادی بیش از حدش در زمان ناهار قدری از حد متداول خارج شد و این موجب دلخوری برخی گردید . باران شدید و بی موقع موجب شد برنامه فرهنگی که مریم عزیز(جانی زاده) زحمت تهیه اش را کشیده بود ، برگزار نشود . زحمت فراوان فرخنده در ایجاد هماهنگی در صعود به عنوان سرپرست چشمگیر بود اگر چه به دلایلی اواخر مسیر قدری فاصله بین صف زیاد شد .
۲- تمرین سنگ نوردی : حضور ۹ نفر به همراه یک مربی در یک برنامه فوق العاده ، حکایت از وجود ظرفیت و بستر مناسب در این مورد در گروه هست . برنامه خوبی در علی آباد منجیل برگزار شد که همه راضی بودند البته تداوم و رشد در این مسیر نیاز به تلاش و کوشش بیشتر اعضاء و بخصوص کمیته فنی گروه دارد . در برنامه کمبود شدید وسایل سنگنوردی در گروه حس می شد . بر آن شدیم تا از تعدادی اعضاء و همنوردان سابق کمک مالی برای تهیه یک حلقه طناب و ۱۰ عدد اسلینگ ، دریافت کنیم .
۳- آسبیناس (آسمان سرا) : به هر دری زدیم تا یکبار دیگر آبشار زیبای لاتون و قله آسبیناس را ببینیم ، نشد که نشد . زمین و آسمان و زمانه با هم علیه ما برای رفتن به آستارا متحد شدند. ما هم از شما چه پنهان ، از اتحادشان ترسیدیم و سر مینی بوس خود را به سمت “دارالپناه” کوهنوردی گیلان یعنی بیورزن لوشان چرخاندیم . در صعودی منظم و شاد ، به موقع با هدایت خوب افشین به قله آسمان سرای لوشان رسیدیم . در میان کلبه محقر یکی از چوپانان بعد از ناهار برای سوسن عزیز جشن تولدی برگزار نمودیم . بعد از اجرای برنامه به این نتیجه رسیدیم که بهتر بود گزینه بزرگتری از لحاظ میزان صعود و کوهنوردی با توجه به درپیش بودن صعودهای سخت تر انتخاب می کردیم .
۴- مازو سرا (عمومی) : برنامه عمومی پر زحمت مازو سرا را با سرپرستی خوب سهیلا در میانه پاییز برگزار نمودیم . منظم تر بودن اعضا در ثبت نام خود و مهمانانشان ، لزوم هماهنگی های بیشتر هیات مسئولین با عوامل اجرایی در قبل از صعود ، حضور مفید تر کوهیاران در میان صف حرکت گروه ، لزوم شناسایی نزدیک به اجرای اصلی برنامه عمومی توسط کمیته فنی ، بکارگیری کلمات نامناسب در یکی دو مورد از طرف یکی دونفر ، نبود تقویم ورزشی گروه در میان برنامه ، اجرای قوی برنامه های فرهنگی از مواردی بود که پس از برنامه “مازو سرا” روی آنها توافق داشتیم .
بدنبال انتقاد و اعتراض بعضی از همنوردان در مورد طولانی و دشوار بودن مسیر صعود ، یکبار دیگر مروری می کنیم بر مشخصات و تعریف گروه از این مقوله : تا آنجاییکه حافظه مان یاری می دهد ، تیلار برای انجام برنامه های کوهنوردی خود دارای سه مشخصه زمانی صعود است که یکی از آنها برنامه های عمومی است . یعنی به طور متوسط از ابتدای تاسیس گروه تاکنون مقدار صعود در این گونه برنامه ها ۵/۲ تا ۵/۳ ساعت به طور مفید است . حال اگر برخی از مهمانان عزیز ما تصور دیگری از مقدار صعود یک برنامه عمومی دارند، با حفظ احترام کامل به نظرشان ، باید گفت اجازه دهید گروه نیز براساس اساسنامه و آیین نامه تنظیمی و سابقه اش در این گونه صعودها ، تعریف خود را داشته باشد ! یکی از اهداف اصلی ما در اجرای برنامه های عمومی ، سوق دادن افراد ، بخصوص جوانان به صعودهای تخصصی و در نتیجه نگاه جدی تر به ورزش کوهنوردی است . همه اعضایی که امروزه در صعودهای تخصصی یک روزه و همچنین چند روزه مرتفع ، قدم بر قله های ریز و درشت فلات زیبا و پهناور ایران می گذارند، در روزگاری نه چندان دور این ورزش را از برنامه های عمومی شروع نمودند. در این میان هیچ ایرادی ندارد اگر فرد یا افرادی از مهمانان گروه و خودمانی تر بگوییم تعداد انگشت شماری از اعضاء ، به طور مداوم فقط در برنامه های عمومی در طول سالهای متفاوت شرکت کنند . به قول معروف “قدم شان بالای سر” اما ما نیز تعریف خاص خود را از اجرای یک برنامه عمومی داریم . هر گاه تصور کنیم ، برنامه عمومی آنست که بعد از نیم یا یک ساعت کوه پیمایی ساده در جایی خوش منظره توقف نموده و تا غروب آن روز در آنجا بنشینیم ، این مقوله اساسن هم با سابقه گروه و هم با ورزش کوهنوردی در تضاد است .
۵- تجر “کانون کوهنوردان” : حضور بیش از ۱۸۰ نفر در میانه پاییز با یک فراخوان ساده ازطرف کانون کوهنوردان حکایت از ظرفیت بالای کوهنوردی در استان دارد. ما هم با ۳۶ نفر شرکت کننده بی شک در هر دو جنبه نقاط قوت و ضعف اجرای این برنامه موثر بودیم . بطور کلی برنامه خوبی در یک فضای جالب برگزار شد اما ضعف هایی هم از قبیل : اجرا نشدن برنامه فرهنگی و جلسه پایانی ، فقدان پرده صعود به قله ، هزینه به نسبت بالای برنامه و فاصله زیاد بین شرکت کنندگان بخصوص هنگام پایین آمدن از قله که امیدواریم بر خلاف جلسات قبل از اجرا آن طوریکه نماینده گروه (مهسا) می گفت ، در جلسات بررسی بعد از صعود درکانون ، بطور دقیق موارد ضعف و قوت آن مورد بررسی قرار گیرد تا در صعودهای آتی شاهد برنامه های قوی تری از کانون باشیم .
۶- توریشوم (الوند) : تا حالا همه جور برنامه جایگزین دیده بودیم ، الا مدل توریشوم به الوند. از داخل استان به خارج از آن و از دو روز به یک ونیم روزه ! بر طبق گزارشهای هواشناسی قرار بود آنقدر در زمان اجرای برنامه توریشوم از دره آلیان برف و باران و مه بیاد که ما حتی نتونیم دو متری خود را برای شناخت مسیری نو از آنجا درمیان برنامه تشخیص دهیم . اگر چه هواشناسی قدری غلیظ تر از آنچه که اتفاق افتاد پیش بینی کرده بود ، اما با تعویض برنامه و رفتن به همدان ، واقعن به همه در برنامه الوند خوش گذشت . در مدت ۹ ساعت از عباس آباد هم به قله رفتیم و هم برگشتیم تازه صبحانه و ناهارهم خوردیم . خلاصه در روزی که مسیر تخت نادر به قله بی شباهت به یک “اتاق پرو” بزرگ نبود و میلاد با سرپرستی خوبش مدام دستور کم و زیاد کردن لباس به بقیه می داد ، با همیاری دوستان همدانی صعود خوبی را در اواخر پاییز در الوند تجربه کردیم .
۷- کلاس مبانی سرپرستی و گزارش نویسی در کوهستان : خوشبختانه به مانند برنامه های کوه دراین فصل ، از کلاس داخل شهرمان هم به نسبت استقبال خوبی شد . حضور تقریبن ۸۰ درصد اعضای گروه در کلاس اگر چه ایده آل نیست ، اما نشانگر پیگیری و استقبال خوب آنان از این گونه برنامه های آموزشی است . قسمت اول را سعید به خوبی با مطالعه کافی و با استفاده از تجربیات عملی شخصی خود در گروه توانست مسایل مختلفی را که یک سرپرست در پروسه عمل در برنامه های کوهنوردی باید به آنها بپردازد ، بیان کند و فضای گرمی بوجود آورد. در قسمت دوم یعنی گزارش نویسی امید هم توسط نرم افزار و سیستم نمایشی با کامپیوتر برای ما مطالب زیادی مطرح نمود و گاهی هم سئوال و جواب می کرد. به هر صورت از اینگونه کلاسها هر چقدر اجرا کنیم باز هم بقولی راه دارد چرا که واقعن فاصله میزان مطالب آموزشی کوهنوردی در کشورما با انجام صرفن عملی صعودها از “سر گربه تا دمش” یا به روایتی از “سبلان تا تفتان” است .
۸- گاو اسکیز(بزبره) : سومین برنامه ای که در فصل پاییز مهر جایگزینی برآن خورد ، آخرینش بود که به جای گاو اسکیز سراز بزبره لوشان درآوردیم . مرضیه در صعودی که بیش از ۵۰ نفر قصد آمدنش را داشتند و ثبت نام کرده بودند روز بسیار پرکار و زحمتی را پشت سر گذاشت . در روزی برفی صعود زیبایی انجام دادیم اگر چه لکه ابرهایی به مانند : سردرگمی وسایل امداد ، کم رنگ بودن حضور مسئول فنی صعود ، تنبلی مفرط بعضی دوستان در کلبه و دخالت برخی در امر راهنمایی در آسمان صعود بزبره جلوه گری نمود .
* * *
مروری گذرا به برخی مسایل :
– صعود مشترک زمستانه در منطقه علم کوه : بعد از بررسیهای متعددی که هم در کمیته فنی وهم در هیات مسئولین پیش رفت ، خانم مرضیه صومی به عنوان سرپرست از طرف گروه در آن صعود انتخاب گردید. تاکنون یک برنامه بارگذاری نیز در منطقه اجراشد که درآن سه نفر از گروه به نامهای آقایان قدیمی ، شالچی و مرزبان حضور داشتند. تاکنون ۲ جلسه نیز با حضور سرپرستان گروهها برای هماهنگی و تدوین برنامه های صعود اصلی برگزار شد . مطمئنن حضور در برنامه فوق ، تجربه گرانبهایی برای شرکت کنندگانش به همراه دارد.
– معرفی یک نماینده برای داوطلبی در هیات رئیسه کانون در مجمع عمومی آن نهاد : حداقل در سه یا چهار ماه اخیر با ۵ عضو دراین مورد صحبت شد که در نهایت آقای راحلی از طرف گروه ، خود را داوطلب موضوع فوق در روز مجمع عمومی کانون خواهد نمود.
– “زنانه و مردانه کردن کوهنوردی” : اگرچه کانون کوهنوردان در این مورد اقداماتی برای برگزاری جلساتی با هیات کوهنوردی و سایر عوامل مرتبط انجام داد و یا اخیرن هیات کوهنوردی و صعودهای ورزشی شهر رشت پس از برگزاری یک جلسه با شورای تامین (!؟) مجددن به روال ارایه مجوز به گروهها در آمده است ، اما آقای قامتی خبرهای خوبی از جلسه هیات کوهنوردی استان با عناصر مرتبط در این خصوص (!؟) ندارد. تا ببینیم چه می شود !! .
– به عضویت درآمدن افراد جدید : از میان ۱۱ نفری که در پایان تابستان حداقل شش ماه از آمدن شان به برنامه های کوهنوردی می گذشت و به آنها اساسنامه گروه جهت مطالعه و تصمیم گیری در مورد ادامه فعالیتشان با گروه داده شد ، پس بررسی فعالیت و حضورشان در برنامه های پاییز ۵ نفر از آنان با موافقت هیات مسئولین و همچنین خودشان ، به اسامی خانمها : مومن پور و شفیقی و آقایان : پرویزی ، فریدونی و فتحی به عضویت رسمی گروه در آمدند .
پاییز امسال هیات مسئولین ۱۰ جلسه ی ۳ ساعته برای برنامه ریزی و بررسی برنامه های گروه در این فصل اجرا نمود . از مشخصات بارز جلسات حضور حداقل یک و گاهی چند نفر از اعضا یا همنوردان گروه در آنها بود که موجب شادابی و گرمتر شدن جلسات می شد . از مجموعه جلسات برگزار شده ، آرش و مهسا مجموعن هر کدام یک ساعت و مسعود هم یک جلسه کامل بعلاوه ۱۸ دقیقه در جلسه ای دیگر غایب بودند. تهمینه بدون تاخیر و غیبت و سحر هم از زمانی که در آبان ماه عضو هیات مسئولین شد تاخیر و غیبتی در جلسات نداشته اند . مرضیه بازرس هم تنها در دو جلسه از ۱۰ جلسه غایب بود . از نظر حضور در برنامه های تقویم ورزشی گروه در پاییز که ۸ عدد بود ، کارنامه هیات مسئولین بدین قرار است : آرش در ۳ برنامه ، مهسا ۲ برنامه ، مسعود ۱ برنامه ، تهمینه ۵ برنامه و سحر هم در ۲ برنامه غایب بودند. مرضیه نیز در سه برنامه حضور نداشت .
مجموعه عملکرد هیات مسئولین به عنوان اصلی ترین عامل تاثیر گذار در روند حرکت گروه را می توان تا حد زیادی در چگونگی اجرا شدن برنامه های کوهنوردی در سه ماه اخیر برآورد کرد . طبیعتن هر گونه نقطه قوت یا ضعف در هر دوره ای بیش از همه با توجه به ساختار تشکیلاتی ما به مجموعه هیات مسئولین بر می گردد . حال شما اعضا و همنوردان عزیز با توجه به میزان حضورتان در برنامه ها و چگونگی ارتباط تان با تیلار ، می توانید گروه و مجموعه عوامل اجرایی و تصمیم گیرنده در آن را مورد قضاوت قرار دهید . ارزیابی ما هیات مسئولین ، در این خصوص مجموعن حرکت گروه را با مشخصاتی که از آن سراغ داریم رو به رشد و زنده می دانیم . میزان مشارکت و حضور اعضا در صعودها شاید گواهی باشد بر ادعای مذکور . البته هنوز دارای ضعف های کم وبیش بزرگی در برخی از مسایل هستیم و هرکدام از ما از منظر وظایفی که اساسنامه برایمان در نظر گرفته تا حدی لنگ می زنیم که مطمئنن با مشارکت نظری و صد البته عملی شما آن ضعف ها نیز می تواند کوچک و کوچکتر شود . مسایلی که کم و بیش در خلال بررسی برنامه ها در سایت و همچنین در سطور بالایی همین گزارش یا گزارشهای قبلی نیز به آنها پرداخته شد . و براستی “آنچه که عیان است ، چه حاجت به بیان است” .
در ۸ برنامه اجرا شده پاییز مجموعن ۳۳۷ نفر حضور داشتند که باتوجه به فصل صعود آمارجالبی به حساب می آید و البته وظیفه هیات مسئولین و اعضای گروه در شناساندن اصول و موازین تعریف شده به قول میلاد (آرمان) را برای مهمانان و همچنین خود اعضا دو چندان می کند تا بدون توجه به آنها صرفن مشغول بالا بردن آمار اسمی و عددی در صعودها نباشیم . چراکه ورزش کوهنوردی همواره از نظر اغلب کوهنوردان در کشور و استان ما به عنوان یک حرکت اجتماعی و فرهنگی ورزشی به حساب می آید .
ما اعتقاد داریم یک زندگی جمعی و هدفمند را در برنامه های کوه خود تمرین می کنیم و از آن درسهای گرانبهایی برای سایر اوقات خود می گیریم و از این هم فراتر، مدعی تاثیر گذاری بر اطرافیان خود از منظر انجام یک حرکت فرهنگی اجتماعی هستیم . پس باید برای حفظ این مشخصات و پارامتر ها از خود مایه گذاشته و قدری برخلاف جریان آب شنا کردن را با کمک هم و با لذت بسیار و اندکی زحمت و تلاش تمرین نماییم .
” ایام بکام و روزگارتان بی محنت”
گروه کوهنوردی تیلار رشت – ۵/۱۰/۹۱